Het is niet makkelijk om het Madonna-nummertje Die Another Day nog uit ons hoofd te bannen. Niet omdat het in de hitparade(s) staat en behoorlijk wat airplay heeft, maar vooral omdat we worden getracteerd op x keer Madonna nog voor de nieuwe Bond-film aan de talrijk opgekomen pers wordt voorgesteld. Het indrukken van de repeat-knop op de CD-speler, je weet wel... Maar, toegegeven, het klinkt goed en dat weten ze bij Warner Music ook wanneer ze er het succes en allicht de hieruit volgende verkoopcijfers van de soundtrack van de film op naslaan. De openingsscéne van Die Another Day mag er ook al wezen, een begingeneriek met slanke, lenige dames in vuur- of ijsvorm, het ligt vrij dicht bij elkaar wat de Bond-girls van deze keer betreft. Oscar-winnares Halle Berry moet zowat de belangrijkste aantrekkingspool zijn voor wie het op vrouwelijk film-schoon heeft gezien en, het bijzonder tegenvallend (kort) kapsel daar gelaten, ze mag er best wezen en da's nog een behoorlijk understatement (een mens zou voor minder zijn verrekijker aan de ogen zetten).

De openings-scéne speelt zich af in de gedemilitariseerde zone die Noord-Korea van Zuid-Korea scheidt, de plaats waar James Bond aankomt per helicopter. 'De diamanten in ruil voor de wapens'-opener stikt alvast van het technisch vernuft, naast de knappe vrouwen nog zoiets waar je zeker van bent als Bondfilm-bezoeker. Let wel, later in de film volgt (natuuuuuuurlijk) terug het stukje waarin Q de nieuwste technische snufjes voorstelt aan geheim agent 007, nog zo'n zekerheid. De Koreanen hebben niet echt een technologische achterstand ten opzichte van de westerlingen, want een mini-cameraatje met ingebouwde scanner en persoonsherkenning (laat het ons makkelijk houden hier en niet te veel moeilijke woorden gebruiken) zorgt ervoor dat de onoverwinnelijke spion al in het eerste kwartier wordt ontmaskerd. Iemand met een License to kill label is dus niet echt de goeie zakenpartner waarmee de Koreanen aanvankelijk dachten te doen te hebben. Vijftien minuten later heb je er al de eerste flinke brok actie op zitten, snelle en behendige hoovercrafts blijven gespaard van het mijnengeweld waarover ze zich bewegen en geef toe, een hoovercraft-achtervolging, het is ook al iets wat niet in elke (Bond-)film voorkomt... Maar de overmacht blijkt te groot en James wordt gevangen genomen. Na maandenlange folteringen en even lange opsluiting wordt hij geruild voor iemand anders en heeft hij alle krediet verloren bij de mensen die tot hiertoe steeds achter hem stonden. Het zou immers door geheim agent 007 zijn dat de identiteiten van andere geheim agenten bekend raakten. Uiteindelijk moet James Bond de strijd aanbinden met de schurken Gustav Graves (Toby Stephens die tot zijn grote spijt Goodbye, Mister Bond niet kwijt kon in de film...) en Zao (Rick Yune in zijn derde film). Die beschikken immers over een krachtig, geheim wapen en da's niet goed voor de wereldvrede dus moet Bond wel ingrijpen.

Vaste Bond-waarde Pierce Brosnan is met deze Die Another Day alweer aan zijn vierde Bond-film toe en had ook wat inspraak in het scenario deze keer. De manier waarop zijn bankrekening wordt gespijsd voor elke J.B.-film zorgt ervoor dat hij nog weinig andere films moet opnemen om schatrijk te worden en te blijven. Brosnan mag zich gelukkig wanen dat hij destijds als opvolger van bijvoorbeeld een Timothy Dalton werd uitverkoren, want in een 007-film is de rol belangrijker dan de acteur. James Bond staat als een huis, iets wat je van een Brosnan in een andere film niet kan zeggen. Die Another Day is, ondanks de grote filmproductie die elke Bond-film toch eigenlijk is, een prent die de kans bood aan nieuw talent om door te breken. Rosamund Pike die de rol van Miranda vertolkt in de film, mag op haar c.v. Die Another Day invullen als filmdebuut en da's iets waar ze terecht bijzonder fier op is. Niet dat ze groen is in de business, hoegenaamd niet, zo speelde ze de (toneel)hoofdrol in het stuk Romeo and Juliet (natuurlijk) toen ze pas 18 was en kon een tijd later zowaar zes weken op 'werkreis' naar Japan, waar ze onder andere in Osaka en Kyoto het beste van zichzelf gaf in het stuk The taming of the Shrew. John Cleese is niet echt een nieuwkomer in de wereld van Bond, in The world Is Not Enough was hij ook al te zien, maar nu moet hij Desmond Llewelyn vervangen, die gedurende maar liefst 18 vorige Bond-films het gezicht was van 'Q'. John Cleese leek de logische keuze als opvolger voor Desmond Llewelyn, die in 1999 omkwam in een tragisch verkeersongeval.

Bijzonder opvallend is de identiteit van de regisseur van deze maar liefst 133 minuten durende prent: Lee Tamahori, die ons destijds bijzonder aangenaam verraste met zijn beresterke debuutfilm Once Were Warriors, de film die het meeste filmgeld ooit opbracht in Nieuw-Zeeland. Tamahori heeft er nog niet eens zo veel langspeelfilm-ervaring opzitten als je weet dat na ...warriors enkel The Edge, Along Came A Spider en Mulholland Falls tussen zijn debuut en dit Die Another Day zaten.
Bond is alweer een avonturenfilm, volgens het klassieke Bond-recept die de tand des tijds dus meer dan doorstaan heeft : vergeet niet dat deze formule al vier decennia meegaat en nog steeds zalen doet vollopen. Spectaculaire stunts en dito actiescénes, vrouwelijk schoon, en... we waren het bijna vergeten exclusieve auto's! Eén van de spectaculaire achtervolgingen in Die Another Day is die van een Aston Martin V12 Vanquish (bestuurd door Bond), achternagezeten door een Jaguar XKR (met Zao aan het stuur) en dan nog op het gladde ijs van Ijsland. De XKR van Jaguar mag dan een auto zijn die in de catalogus van het auto-merk voorkomt, de uitvoering met Gatling geweer die centraal geplaatst is achter de bestuurderszetel en de passagierszetel, de ingebouwde raketten aan de grill aan de voorkant, naast de verschillende lanceringsunits in de deuren en een batterij mortiergranaten in de koffer, zo'n exemplaar is niet echt verkrijgbaar bij de Jaguar-verdeler in je buurt.

Zelfs de Bond-versie van de auto zonder deze gadgets is niet te koop. De gebruikte XKR's werden zoals alle andere gebouwd in de hoofdkwartieren van Jaguar in Coventry, maar de 8 Bond-exemplaren werden verder aangepast in de Engelse Pinewood-studio's. Vier van de auto's werden immers omgevormd tot een vierwielaangedreven voertuig, gebruik makend van Ford componenten (jawel...), waaronder een Ford 5.0 liter V8 motor met een vermogen van 400 Pk. De Bond-freaks zullen met deze film dus alweer aardig 'out-freaken'. Maar... geen nood voor de anderen ! Een Bond-film is ook entertainment voor een heel breed publiek, zo'n beetje een filmdekseltje dat op elk kijkerpotje past. Voor iedereen dus succes gegarandeerd.