Wat is er op, dokter? Dat zelfs wie de Looney Tunes en de Merrie Melodies niet denkt te kennen ze eigenlijk toch kent. Zo iconisch zijn de figuren die in de begin jaren dertig opgestarte tekenfilmreeks(en) te zien waren in wat Warner Bros beschouwde als een antwoord op Disneys Silly Symphonies.

De filmpjes waren immens populair op het kleine scherm en in de voorprogramma’s in bioscopen. Officieel eindigden de reeksen eind jaren zestig, maar dat was een vals slotakkoord. Er worden vandaag nog steeds nieuwe tekenfilms gemaakt, daar ze bij Warner ook wel weten dat ze generatieoverschrijdend goud in de handen hebben. Dus neen, Daffy Duck, Bugs Bunny, Road Runner, Sylvester en andere Tweety’s zullen nog niet zo snel het land worden uitgezet.

Op HBO Max startte in 2020 een nieuwe reeks Looney Tunes Cartoons. Deze The Day The Earth Blew Up is daar een speelfilmafgeleide van, gemaakt door hetzelfde creatieve team van de kortfilmpjes. Al is het geen verzamellangspeler geworden. Enkel Porky Pig, Daffy Duck en Petunia Pig zijn van de partij. En krijgen ook een nieuw origineverhaal.

Blijkt hier dat Porky en Daffy als wees werden geadopteerd door boer Jim – Farmer Jim in Tengels – en dat ze na zijn dood als twee broers op zijn boerderij zijn blijven wonen. En daarbij het gebouw zo verwaarloosden, dat het rijp is voor de sloop. Waarop ze besluiten om een job te zoeken, zodat ze met het loon hun huis kunnen laten herstellen. Ze vinden een job in een kauwgomfabriek en komen zo op het spoor van een buitenaards complot waarbij een machtsgeile alien iedereen op d’aard wil transformeren in kauwende zombies. Of is er toch meer/iets anders aan de hand?

Warner is niet altijd lief geweest voor de LT en MM-personages op het grote scherm. Joe Dante zag in 2003 zijn creativiteit ingedijkt tijdens de productie van Looney Tunes: Back in Action en hoe minder er gezegd, geschreven en geschaduwbokst wordt over de twee Space Jams uit respectievelijk 1996 en 2021 hoe beter. Of hoe de match tussen live action en animatie steevast op een sof uitdraaide. In deze langspeler is gelukkig geen sprake van live action, en krijg je negentig minuten lang animatiegags op je bord. Een bord dat aantoont dat de LT- en MM-wezentjes toch nog altijd beter gedijen in korte animatiefilms. Daar kan immers voluit de kaart worden getrokken van gags en grappen, in een lange speefilm heb je ook een dragend verhaal nodig om de kijker bij de les te houden. En hier loopt het af en toe wat mis in The Day The Earth Blew Up. 

Deze pastiche op jarenvijftigsciencefiction is van bij aanvang al aan de lawaaierige kant, en rustpauzes bouwen regisseur Peter Browngardt en zijn leger scenaristen en animatoren niet in. Dat levert enkele handvollen geslaagde lolbroekerij op, en Browngardt en co houden zich ook niet in om de vierde muur te doorbreken. Iets wat in wel meer LT- en MM-filmpjes gebeurt. Maar ergens halverwege loopt de centrale plot zonder stoom, met als resultaat dat lang niet alle grappen blijven kleven. 

Wel fijn – in de originele Engelstalige versie weliswaar: het stemgeluid van Eric Bauza, die zowel de stem van Porky als Daffy voor zijn rekening neemt, en daarbij heel dicht bij het timbre van stemlegende Mel Blanc blijft. Dat is alles, mensen.