Atomic Blonde (Blu-ray)

Goed
Atomic Blonde (Blu Ray)
2017
13/12/2017
Blu-ray
115 minuten
actie
thriller
2.40

acteur/actrice (15)

Charlize Theron Charlize Theron → Lorraine
James McAvoy James McAvoy → David Percival
John Goodman John Goodman → CIA-agent
Til Schweiger Til Schweiger → James Gasxoigne
Eddie Marsan Eddie Marsan → Spyglass
Toby Jones Toby Jones → Gray
Barbara Sukowa Barbara Sukowa → lijkschouwer
Sofia Boutella → Sandrine
Bill Skarsgard → Merkel
James Faulkner → chief C
Roland Moller → Beckmentov
Johannes Johansson → Yuri Bakhtin
Sam Hargrave → Gascoigne
Atilla Arpa → Oost-Duitse bewaker # 1
Martin Angerbauer → Oost-Duitse bewaker # 2

regisseur (1)

David Leitch David Leitch

producent (6)

Charlize Theron Charlize Theron
Beth Kono
A.J. Dix
Kelly McCormick
Eric Gitter
Peter Schwerin

uitvoerend producent (7)

Nick Meyer
Marc Schaberg
Joe Nozemack
Steven V. Scavelli
Ethan Smith
David Guillod
Kurt Johnstad

scenarist (1)

Kurt Johnstad
Atomic Blonde - The Coldest City

De impact van “Atomic Blonde” was ietwat minder groot dan box-officenalisten hadden voorspeld en de makers hadden gehoopt. Toch vond deze film vorige zomer wel degelijk een publiek tijdens zijn bioscooprelease. Kon ook moeilijk anders, met Charlize Theron als breed uitgesmeerd actie-uithangbord in een film die ruwe en harde actie beloofde. Theron is inmiddels kind aan huis bij actieliefhebbers: de Zuid-Afrikaanse/Amerikaanse diva (want dat is ze intussen) groeide met gatschoprollen in “Prometheus”, “Mad Max: Fury Road”, de twee “Huntsman”-films (zelfs die, ja) al voor deze “Atomic Blonde” uit tot een posterwaardig icoon dat zowel in emancipatie- als testosteronhabitats past. Los daarvan kan ze ook meer dan een aardig stukje acteren natuurlijk: Therons carrière enkel maar typeren aan de hand van haar actietitels is immers iets te kort door de bocht. Maar het mag, volgens de wetmatigheden van het helaas niet meer in de handel verkrijgbare Eerste Paragraaf Schrijven-handboek.

Gatschop dus. En hoe iconisch Theron ook al was in “Fury Road”, het is pas in deze “Atomic Blonde” dat ze haar vrouwzijn tot buiten de stratosfeer uitmelkt. Bikkelhard, sexy, cool … de kans dat James Bond en Jason Bourne niet thuisgeven als zij op hun voordeur staat te bonken of via de schoorsteen naar binnen glijdt, is reëel. Zo mooi en meedogenloos is ze. Toch is het niet enkel Checkpoint Charlize die van “Atomic Blonde” een (voor het grootste deel) geslaagde film maakt. Ook de setting (Berlijn aan de vooravond van de val van de Berlijnse muur), een succulente eighties mixtape, neonoogsnoep en de beste actiescène van het jaar zorgen ervoor dat de duim omhoog mag. Zij het toch licht twijfelend, en daar zit het rommelige scenario voor veel tussen. Misschien was die niet zo geslaagde plot wel de hoofdreden dat “Atomic Blonde” her en der wat stiefmoederlijk werd behandeld.

Het bronmateriaal van “Atomic Blonde” is de in 2012 verschenen graphic novel ‘The Coldest City’ van Anthony Johnston. Theron kreeg het al te lezen toen het nog niet gepubliceerd was, en was van meet af aan verkocht. Ze verzilverde de rechten via haar productiemaatschappij, en tikte na het zien van “John Wick” David Leitch op de schouders, coregisseur en stuntcoördinator van wat zich eenvoudig laat omschrijven als de comeback van Keanu Reeves. Theron was zwaar onder de indruk van de stijl van die film, en wou een identieke hardboiledaanpak voor haar passieproject. Het script werd toevertrouwd aan Kurt Johnstad, die met de twee “300”-films bewees niet vies te zijn van het naar filmtaal aanpassen van graphic novels. Maar blijkbaar wel van het naar een coherente filmtaal aanpassen van graphic novels.

Atomic Blonde - The Coldest City

Au fond is “Atomic Blonde” een mallemolenversie van een John Le Carré-verhaal. In volle koude oorlog doet in Berlijn een lijst de ronde waarop iedere buitenlandse agent/spion staat vermeld die in de Sovjet-Unie actief is. Een lijst die om begrijpelijke redenen door Jan en alleman gegeerd is. Via een Oostduitser die naar het Westen wil overlopen komt de lijst bij een MI6-agent terecht. Die wordt echter vermoord door een KGB’er, die de gegevens voor eigen gewin aan de hoogstbiedende wil verkopen. Waarop Lorraine Broughton (Theron) in beeld komt, een van de meest gevreesde MI6-agentes. Zij wordt naar Berlijn gestuurd om de lijst terug te halen en komt daardoor in een wespennest terecht waarin verraad en dubbelverraad de dag kleuren. Een verhaal dat zich in principe duidelijk zou moeten laten vertellen, ware het niet dat Johnstad iets teveel zijn best doet om de rode haringen, nodeloos ingewikkelde plotconstructies en flashbackinitiaties op de voorgrond te plaatsen. Waar West- en Oost-Berlijn liggen mag dan wel duidelijk zijn, het noorden is meer dan eens zoek.

Jammer dat het script de januskop van dienst is, eigenlijk. Met een beter gestructureerde plot zou er nog meer plezier te beleven zijn aan de bewust over de top gaande vertolking van Theron. Zeker omdat Leitch weet hoe een film - ook al bewust - over de top te stileren en hoe (gewelddadige) actie opwindend in beeld te brengen. Al is het niet vanaf het begin raak: sommige scènes zijn zelfs redelijk banaal te noemen - het pak rammel dat wordt uitgedeeld tijdens Nena’s “99 Luftballons” bijvoorbeeld is regiematig maar blah. Maar dat is allemaal vergeven eens Leitch zijn splinterbom loslaat: de ruim tien minuten durende overlevingsslag in een ijzig verlaten appartement waarin Theron tot op het uiterste gaat om haar tegenstanders van zich af te schudden is manna voor een ieder die graag stukken en brokken in het rond ziet vliegen. Een sublieme scène waarvan de sterkte ironisch genoeg nog duidelijker de pijnpunten van de prent blootlegt. Zoals de nogal seuterige manier waarop een lesbische relatie in de plot is ingebouwd.

Atomic Blonde - The Coldest City

En dan is er nog de muziek: een nagenoeg perfect samenraapsel van gouden nektapijtklassiekers schalt nagenoeg onophoudelijk uit de luidsprekers. Al heeft Leitch een beetje pech dat Edgar Wright de muzikale omlijsting in “Baby Driver” nog beter aanpakte door de muziek in de plot te integreren. In “Atomic Blonde” blijft alles in de eerste plaats natuurlijk gewoon auditief behang. Net zoals alles aan “Atomic Blonde” behang is eigenlijk. ’t Krult hier en daar wel om, maar ’t blijft schoon om naar te kijken.  

Tekst, duiding en uitleg zijn te vinden bij de special features. De featurettes zijn nogal kort en rush rush, maar ze laten wel zien hoe het er op de set aan toeging. Wie veel/meer wil weten kan zijn oor alvast te luisteren leggen bij het audiocommentaar, verzorgd door regisseur David Leitch en monteur Elisabet Ronaldsdottir. Een uitstekende track trouwens, want zo goed als elk aspect van de film krijgt een interessante (na)beschouwing. Info die ook in hapklare featurettebrokken wordt opgediend. Met speciale aandacht voor de bewegende storyboards van twee actiescènes en vooral voor een kijkje achter de schermen van de geschiedschrijvende vechtpartij in het appartement.

Alex De Rouck
Extra informatie


Extra's

  • Deleted/Extended Scenes (6) (7'23)
  • Featurette: Welcome to Berlin (4’33”)
  • Featurette: Blondes Have More fun (7’01”)
  • Featurette: Spymaster (4’18”)
  • Featurette: Anatomy Of A Fight Scene (7’52”)
  • Audiocommentaar van regisseur David Leitch en monteur Elisabeth Ronaldsdottir
  • Storyboards met optioneel commentaar (2)