Adolphe Menjou liep school aan de Culver Military Academy in Indiana maar hij volgde ook een opleiding werktuigbouwkunde aan de Stiles Preparatory School in Cornell New York. Hij werkte even in één van de restaurants van zijn vader in Cleveland maar ging In 1912 aan de slag bij een Vaudeville toneelgroep van datzelfde Cleveland en maakte hierna de overstap naar toneel. Hij nam hierna een paar films op, hij maakte zijn filmdebuut in The Man Behind The Door (1915), waarna hij zich aansloot bij het leger in de periode van de Eerste Wereldoorlog. Van 1917 tot 1919 was hij kapitein bij de ambulance-afdeling. Hierna werkte hij korte tijd als productiemanager bij de Van Buren Film Company in New York.

Toen de oorlog voorbij was en de rust wat teruggekeerd nam hij in 1921 weer de spreekwoordelijke draad op met film. Hij had het voordeel ook met de grootsten van die tijd te kunnen werken. Ernst Lubitsch bijvoorbeeld die er telkens weer in slaagde om het allerbeste uit hem naar boven te halen in onder andere The Marriage Circle, Forbidden Paradise en A Woman of Paris van Charlie Chaplin waarin hij de rol vertolkte van een sympathieke verleider.

En na de stille- kwam de geluidsfilm maar dat zorgde op geen enkel vlak voor een onderbreking in de acteercarrière van Adolphe Menjou. Voor zijn rol van cynische redacteur in The Front Page (1931) werd hij genomineerd voor een Oscar. In de jaren '30 koos hij meermaals voor de rol van een stevig drinkende marginaal (Little Miss Marker en Golden Boy).

Eén van zijn beste en grappigste vertolkingen was ongetwijfeld die als een vermomde John Barrymore in de muzikale komedie Sing, Baby, Sing (1936). Ook nog het vermelden waard: zijn rol als verdediger van Ginger Rogers in het rechtbankdrama Rosie Hart (1942).

Menjou was politiek heel conservatief, hij was in 1944 één van de oprichters van de Motion Picture Alliance for the Preservation of American Ideals.
Zijn optreden voor de House Committee on Un-American Activities waar hij op een bijzonder zelfvoldane manier met een beschuldigende vinger wees naar een aantal van zijn Hollywood-collega's kwam dus niet als een verrassing. Hij was op dat moment aangesloten bij John Birch Society, een belangrijk onderdeel van de rechtervleugel die periode.

In 1948 werd zijn autobiografie It Took Nine Tailors uitgebracht.

In The Sniper (1952) was hij door het ontbreken van zijn zo typerende snor nauwelijks herkenbaar als politierechercheur. In 1953 was hij de host van Favorite Story (1953) op tv. Zijn rol van zuurpruim in Walt Disney's Pollyvanna (1960) was meteen zijn laatste in een langspeelfilm.

Adolphe Menjou was een karakteracteur die de reputatie had de best geklede man van Hollywood te zijn. Zo was hij heel trots op het feit dat er naar zijn zeggen maar liefst meer dan 2.000 kledingstukken in zijn kleerkast(en) hingen...
Hij is meerdere keren getrouwd geweest. In 1919 trouwde hij met Katherine Tinsley waar hij in 1927 terug van scheidde. Datzelfde jaar trouwde hij met actrice Kathryn Carver, in 1933 scheidden de twee. In 1934 volgde echtgenote nummer drie, Verree Teasdale, ook al een actrice. Ze kregen één kind: Peter.

Hij overleed op 73-jarige leeftijd in Beverly Hills Californië aan de gevolgen van chronische hepatitis.