De hippie-, motor- en geweldcultuur zou met Easy Rider in 1967 een grondverschuivende stempel drukken op Hollywood, maar het was Roger Corman die een jaar eerder al het pad effende met The Wild Angels. Deze film staat geboekstaafd als de allereerste echte bikerfilm en diende als inspiratie voor tal van Z-rip-offs en dus ook voor Easy Rider, met wie deze The Wild Angels Peter Fonda gemeenschappelijk heeft.

Corman kreeg het idee voor de film toen hij een foto zag van een begrafenis van een motorbendelid. Hij vroeg aan Charles B. Griffith om een scenario te schrijven, maar Corman kon zich niet verzoenen met het script waarin het leven van een motorrijder parallel werd getoond aan dat van een motoragent. Terug naar af dus, waarop Corman Peter Bogdanovich vroeg om (anoniem) een nieuw script te schrijven. Aldus geschiedde en gebeurde. Bogdanovich bleef op de set aanwezig als assistant to the director. Niet de enige toekomstige regisseur in de crew, getuige de vermelding van Monte Hellman als monteur. Bogdanovich werkte ook mee aan de montage, net als aan het camerawerk. Ja, op de set van een Cormanfilm was je altijd een manusje van alles. Polly Platt bijvoorbeeld werkte niet alleen mee de kostuums, maar was ook stuntdubbel voor Nancy Sinatra. Platt was ten tijde van The Wild Angels gehuwd met Bogdanovich en zou uitgroeien tot een gerespecteerd production designer/producer. Wie ook gehuwd waren ten tijde van The Wild Angels: Bruce Dern en Diane Ladd, die er prat opgaan dat ze tijdens de productie van deze film hun dochter Laura verwekten.

Voor wat op zich een ordinaire B-film is, bezit The Wild Angels opvallend veel hart, al waren de oorspronkelijke reviews niet echt aan de positieve kant. Een bende Hell’s Angels onder het presidentschap van Peter Fonda rijdt op de snelwegen in Californië op zoek naar maatschappelijke vrijheid, maar botst op hun eigen limieten als bendelid Bruce Dern wordt neergeschoten door de politie. De film eindigt met de begrafenis van Dern, die culmineert in een anarchistisch bacchanaal waarbij de volledige kerk wordt gesloopt. Opvallend is de cinematografische standvastigheid waarmee Corman alles in beeld brengt: de scène waarin Fonda en co de zwaargewonde Dern uit het ziekenhuis ontvoeren is zelfs een schoolvoorbeeld van subtiel vormgegeven spanning.

Fonda zou oorspronkelijk de rol van Dern vertolken, maar hij kreeg promotie naar de hoofdrol nadat de reeds gecaste George Chakiris door Corman aan de kant werd geschoven omdat die zich voor de motorscènes wou laten vervangen door een stuntman/motordoublure. Om alles zo realistisch mogelijk te maken huurde Corman Hell’s Angels van de Venice-afdeling in als figuranten. Al eisten de Angels achteraf wel vijf miljoen dollar van Corman omdat ze vonden dat hij met deze film hun reputatie had bezoedeld. En in Engeland hield de censuurcommissie de film aanvankelijk tegen voor een biosrelease: pas in 1972 verscheen er een gecensureerde versie in de zalen.

Cultcinema, er valt zowaar veel over te vertellen. En te lezen.