Het begon allemaal zo vredig… Naar analogie met “The Story of…” zoals in “Perfume” is het niet verrassend dat “The Beginning…” ook van wal steekt met beelden van de geboorte van het hoofdpersonage. Daar waar de kleine ukkepuk in “Perfume” er nog met een sappig klinkend geluid uitfloepte is de geboorte van de stouterik in “The Texas Chainsaw Massacre : The Beginning” heel wat bloederiger. De gemeenschappelijke noemer blijft natuurlijk de werkvloer maar bij “The Texas Chainsaw Massacre : The Beginning”vloeien er nogal wat lichaamssappen allerhande voor het kleine gedrocht het levenslicht ziet. De lelijkerd wordt niet door iedereen positief ontvangen natuurlijk en dan maken we een sprongetje naar 1969.

Viëtnam met andere woorden. We maken kennis met de broers Dean en Eric. Die zijn samen met hun respectievelijke vriendinnen Chrissie en Bailey onderweg naar Mexico. Eric is onlangs teruggekeerd uit Viëtnam en nu is zijn broer opgeroepen om te gaan vechten. De discussie of Eric al dan niet gevolg zal geven aan de uitnodiging om zijn dienstplicht te vervullen is ondergeschikt aan de problemen die ze krijgen wanneer een groep ruige motorrijders hun tochtje wat gaat bemoeilijken. Een halte aan een winkeltje die toch wel heel erg lijkt op dat/die in Californië zorgt voor een weerzien met de ‘bikers’ en één van hen (de knapste natuurlijk) gaat hen achterna, het wapen in aanslag, vastbesloten om weten wij wat voor rekening te gaan vereffenen…

Sheriff Hoyt rijdt langs bij de familie Hewitt. De wetsdienaar heeft vastgesteld dat ‘zoonlief’ (de slechterik uit de eerste alinea maar nu veel groter, sterker en nog veel lelijker dan 30 jaar geleden) een moord heeft gepleegd in het slachthuis waar hij was tewerkgesteld en Hoyt vraagt de medewerking van papa Hewitt, kwestie om het niet nodeloos moeilijk te maken bij de arrestatie natuurlijk.

De moordenaar is ondertussen op wandel gegaan met zijn kettingzaag (slachthuis, kettingzaag, het verband is ons niet duidelijk maar goed, het ding lag er nu eenmaal…) en wordt even later aangetroffen. In plaats van een arrestatie volgt er een tweede moord, papa Hewitt trekt het Sheriff-pak aan en de gedode politieman, daar weet ‘Leatherface’ wel raad mee bij hun thuiskomst.
De vier jongeren die op weg zijn naar Mexico en de ‘valse’ Sheriff ontmoeten elkaar natuurlijk iets later in de film, precies op het ogenblik dat de mooie dame op haar motor orde op zaken wou stellen…

Net zoals de andere ‘Chainsaw’ films is dit dus weer één brok brutale, gore cinema. We raden je niet aan om dit te bekijken voor het slapen gaan en adviseren je ook om de kinderen ver uit de buurt te laten van scherm én luidsprekers want het geschreeuw, gehuil, geknetter, het geratel van de kettingzaag en de geluiden die je krijgt bij het combineren van twee of meer van deze elementen is niet echt inspirerend voor de ‘kids’. Benen worden botweg (heel bewust gekozen woord in deze context) afgezaagd, de kettingzaag wordt ruwweg in (en ver door) de borstkast van het op dat moment nog springlevende slachtoffer geduwd waarna met één beweging de resten tegen de muur gekwakt worden, kelen worden overgesneden waarna het bloed er op het ritme van het pompend hart wordt uitgespoten, een ander slachtoffer wordt keurig in twee stukjes gedeeld, vanzelfsprekend opnieuw met het favoriete speelgoed van ‘Leatherface. Dit heet niet voor niets “The Texas Chainsaw Massacre”…

Jonathan Liebesman is er met deze film in geslaagd om een bijzonder sadistische, wansmakelijke film te maken. Hij heeft zich overduidelijk geconcentreerd op het brengen van zoveel mogelijk gruwel en even uit het oog verloren dat wat originaliteit ook nog welkom is bij een film. De grenzen lijken dus weeral maar eens verlegd. Wie de vorige alinea eens herleest kan voor zichzelf uitmaken of dit overeenkomt met wat hij als ‘entertainment’ aanvoelt en het kopen van de DVD (overigens te (her)bekijken met commentaar van de regisseur en de producenten) al dan niet een goed idee is. Wat ons betreft is het wat ‘Chainsaw’ films betreft nu wel genoeg geweest. En er is hoop, want nu hebben we dus ook al de ‘prequel’ gehad…