In de ogen van velen is Zweden de perfect georganiseerde samenleving. Dankzij een sterk staaltje ‘social engineering’ zijn nergens ter wereld burgers zo vrij en onafhankelijk van elkaar als daar. Perfect toch? Maakt die hyperindividualisering en doorgedreven zelfontplooiing ook gelukkiger? Hebben mensen geen nood aan een gemeenschap, contact en samenhorigheid? Willen we die totale individuele onafhankelijkheid eigenlijk wel?