Harry Sanborn mag dan al de zestig gepasseerd zijn, dat betekent nog niet dat hij daarom minder succes heeft bij de vrouwen. Integendeel zelfs. De leeftijd van de dames waar hij naar eigen zeggen al meer dan 40 jaar lang mee uitgaat blijft zelfs steeds onder de dertig jaar. Een treffend voorbeeld van de spreekwoordelijke oude bok en het groene blaadje dus... Zijn nieuwste onderwerp van vrijetijdsbesteding heet Marin, alweer een knappe griet - de volgende in de rij - die zich laat rondvoeren in de poepsjieke, zilvergrijze Mercedes van Harry. De eerste fase van de hofmakerij is achter de rug en Harry kan vol zelfvertrouwen de volgende stap zetten : langsrijden bij de residentie van zijn nieuwste verovering. Marin woont nog samen met haar moeder Erica, een toneelschrijfster die qua leeftijd een stuk beter zou passen bij mijnheer Sanborn want die had natuurlijk de vader kunnen zijn van zijn nieuwste aanwinst en dan zou hij er al vrij lang mee gewacht hebben als je begrijpt wat ik bedoel...

De levensstandaard van Marin sluit aan bij de status van Harry die al bij al toch de grote man is achter Drive-By-Records, een bijzonder gekend en heel succesvol hip-hop (platen/CD)-label in de V.S. : een imposante villa met alles erop en eraan. De ontmoeting met Erica, de moeder van zijn nieuw lief, verloopt niet echt volgens het boekje. Wanneer Harry even iets fris uit de koelkast gaat halen, wordt hij door Erica als een inbreker aanzien. Harry's blote billen verraden dat hij in het huis wel andere bedoelingen heeft...

En die worden hem bijna fataal. Het voorspel van de twee verliefden op de eerste verdieping bestaat uit wat onstuimig gestoei dat plots wordt afgebroken wanneer Marin luid om haar mama gaat roepen. Het hart van de 60-plusser heeft het bij al die opwinding bijna begeven en na een korte mond-op-mond beademing eindigt één en ander in het plaatselijke ziekenhuis. Met een bloeddruk van 150 op 95, een pols van 120 en de dringende vraag van de spoedarts of hij toevallig geen Viagra heeft geslikt (kwestie van de dodelijke combinatie met nitroglycerine te vermijden) ziet het er even niet zo goed uit voor Harry. De diagnose van de dokter is van die aard dat Harry het vanaf nu heel voorzichtig aan zal moet doen. Wanneer hij bij zijn vertrek een nieuwe appelflauwte krijgt vlak voor het ziekenhuis is Dokter Julian onverbiddellijk : Harry moet in de onmiddellijke buurt blijven, bijgestaan worden door een verpleegster en voorlopig geen zware inspanningen doen en daar is het bedrijven van de liefde dus een voorbeeld van. Zo zitten Marin, haar moeder en Zoë meteen opgescheept met Harry en wanneer die zijn (lelijke, oude) verpleegster al na dag 1 ontslaat worden ze ook verondersteld hem met de nodige goede zorgen te omringen. En Harry, die is vastbesloten om een come-back te maken...

'Romantische komedie' staat als genre vermeld op de inlay van deze DVD waar men bij Warner (Bros) een rood stickertje 'DVD van de maand' op kleefde. En Something's Gotta Give is inderdaad een verhaal over romantiek en liefde. En vooral ook over het feit dat de wondere wereld van de liefde niet altijd gebonden is aan strikte grenzen qua leeftijd, iets wat gelukkig niet dé uitgemolken boodschap is geworden van deze film. En wat 'komedie' betreft

reken maar dat Something's Gotta Give grappig is. De scène waarin Jack Nicholson (About Schmidt) en de ondertussen toch ook al niet zo jonge meer Diane Keaton in bed terechtkomen is een giller van formaat, terwijl ook de draadloze chat-sessie tussen de twee en wat hier op volgt best wel geslaagd is. Something's Gotta Give wijkt natuurlijk niet volledig af van de gestandaardiseerde Hollywood-normen voor dit genre, maar de klasse en het talent van het duo Nicholson-Keaton zorgt ervoor dat dit een film is over liefde die toch wel even anders is dan de massa melige, stroperige films die handelen over dit onderwerp en bol staan van de clichés. Niet dat het einde niet voorspelbaar is of zo. Maar dat nemen we er deze keer wel graag bij, daarvoor hebben we teveel genoten van wat daaraan voorafging...

Op de koop-DVD staan wat korte extra's. Zo geeft Amanda Peet een rondleiding in het drukke huis waar de meeste scènes werden opgenomen. Bij het herbekijken van de film kan je kiezen uit twee verschillende audiocommentaar-tracks. In het korte stukje 'Something romantic about the story' hebben de hoofdrolspelers het kort over de film en wie bij de eindaftiteling dacht dat hij Jack Nicholson La vie en rose had horen zingen moet die ene verwijderde scène zeker bekijken want dan zie je Nicholson dit franse chanson zelf uitvoeren op het podium...