Iedereen weet dat Scooby Doo een hond is en ziet het beest als het ware voor zich wanneer zijn naam wordt genoemd. Nochtans dateert de creatie van de Duitse Dog al van bijzonder lang geleden, we schrijven 1969 wanneer de superhond voor het eerst in zijn tekenfilm-versie op de buis kwam. Het werd meteen de langst lopende tekenfilm sinds het ontstaan van de televisie... Scooby Doo is een belangrijk onderdeel van Mystery Inc., een vijftal dat in het verleden al aardig wat misdaden, of beter gezegd mysteries, heeft opgelost en nu met de sprekende hond richting Spooky Island trekt, kort nadat ze weeral een onderzoek tot een goed einde hebben gebracht. 'Spooky Island' is een pretpark waarvan de uitbater Emile Mondavarious (Rowan Atkinson) met de handen in het haar zit, want er gebeuren sinds kort toch wel vreemde dingen...

Het blijkt al gauw een moeilijke, maar natuuurlijk niet onmogelijke opdracht te zijn voor de vijf om te kunnen achterhalen wie nu eigenlijk kan verantwoordelijk geacht worden voor de bizarre zaken die zich in het amusementspark afspelen, er lopen immers nogal wat bonte en vreemde figuren rond.

Het was voor de makers van de film een grote uitdaging om een 'levende hond' te creëren van het getekende exemplaar. Echt makkelijk zou het niet worden om ervoor te zorgen dat de hond in de film dezelfde manieren en gedragingen had van de originele versie van het beest... Om het allemaal te doen lukken, werd gebruik gemaakt van een echte Dog die als 'stand in' fungeerde, waardoor men zeker kon zijn van wat een echte Duitse Dog doet in een bepaalde situatie, vooral met betrekking tot de bewegingen en de reacties. De Australische viervoeter 'Beagles' werd speciaal getraind voor deze film en had het bijkomende voordeel dat hij uiterlijk bijzonder veel leek op Scooby Doo, terwijl hij aan de leden van de cast de kans gaf ook eens te werken met een échte hond.Doen alsof Scooby Doo in de buurt is en je ding doen met overtuiging zonder de fysieke aanwezigheid van de hoofdrolspeler is niet zo makkelijk als het misschien lijkt... Scooby Doo, we bedoelen hier de film en niet de hond, is er vrij goed in geslaagd te visualiseren op het grote scherm wat er vroeger altijd een stuk kleiner uitzag... De kleuren bijvoorbeeld : roze auto's, de bonte 'Mystery Machine' - het busje van de 'Scooby Doo'-ers in de film, terug met de opvallende typische helle en felle kleuren. De kledij van het viertal is nog zoiets, het kapsel van Fred, Daphne, Shaggy en Velma, het zorgt er allemaal voor dat alles overtuigend tot leven wordt gebracht.

Het is niet makkelijk je gedurende anderhalf uur ongeveer dertig jaar jonger te voelen om met kennis van zaken te kunnen aangeven hoe tevreden een kind is tijdens en na het zien van deze Scooby Doo. We moeten je dus het antwoord schuldig blijven of de film een kinder-uitvoering is van The usual suspects of gelijkaardige film, maar hebben het vermoeden van niet. De scéne waarin Fred en Scooby Doo elkaar proberen te overtreffen in het produceren van sappige boeren en het laten van winden kon eerlijk gezegd op aardig wat bijval rekenen in de zaal, maar ik kan me moeilijk inbeelden dat ik er dertig jaar geleden zelf zou om gelachen hebben. Het kan dus een goed idee zijn om de kinderen aan het woord te laten hier, want die zijn zonder twijfel het doelpubliek van deze film.