Als men liefheeft, moet men vertrekken...Zij was violiste, hij leraar filosofie...Laura, ze was twintig jaar, net zo oud als de Israëlische Staat. Men kon haar verleiden, haar doen lachen. Eén mens heeft haar doen huilen. Sacha had vaste overtuigingen, en een ideaal. Zij had een zekere onbeschaamdheid. Hij sprak haar over absolute zaken. Zij leerde hem te glimlachen. Sinds twee jaar leven Sacha en Laura in de kibboets van Yardena, op de oever van het Tiberia meer. Om hun ideaal tegemoet te komen, namen ze de beslissing hun leven te delen met deze soldaat-boeren, die men de pioniers noemt.Elke morgen strekt ditzelfde ontroerende landschap zich voor hen uit, het fonkelende meer en de versterkingen van de Golan, vanwaar de Syrische kanonnen dreigend opgesteld staan... Ze vonden een andere manier van leven en hopen uit. Dat was in '67, kort voor de zomer. Ze begonnen langzamerhand aan hun geluk te geloven. Ze dachten niet dat hun liefde zo hartstochtelijk en gewelddadig zou worden, als een pagina uit de geschiedenis. Ze geloven in het leven, ze weigerden de oorlog voor mogelijk te houden. Toch was de oorlog onvermijdelijk. Op 5 juni bij dageraad, brak hij los en duurde zes dagen.