Stu Shepard is een publiciteitsagent maar één van de gladde soort. Een bijzonder welbespraakte kerel die bij het regelen van allerhande zaakjes zijn mobieltje als belangrijkste partner heeft. Het is een ideale manier om regelmatig mensen aan het spreekwoordelijke lijntje te houden maar ook een makkelijke wijze om via deze hoogtechnologische manier van communiceren 1.001 leugentjes te gaan verkondigen. Nochtans is er elke dag één moment waarop de GSM van Stu wordt opzij gelegd, het ogenblik waarop hij zijn vriendin Pam opbelt. Voor dit gesprek zoekt Stu steeds een telefooncel op omdat de uitgaande gesprekken geregistreerd worden en zijn echtgenote anders lucht zou krijgen van zijn buitenechtelijke activiteiten mocht hij hiervoor zijn GSM gebruiken.

Alles lijkt zijn gewone gangetje te gaan die dag tot Stu zélf wordt opgebeld in de telefooncel. De mannenstem aan de andere maakt hem duidelijk dat hij niét mag inhaken of hij dit zal moeten bekopen met zijn leven. Verkoperspraatjes helpen niet meer op dit niveau, Stu lijkt gevangen te zitten in de 'phone booth' in hartje New York, overgeleverd aan de grillen van de sluipschutter. Die blijkt meer te weten van Stu dan hij voor zelf voor mogelijk hield. Hij kent zijn vrouw, zijn vriendin maar ook het telefoonnummer van zijn vriendin/minnares dat hij telkens intoetst in de telefooncel. Wanneer de anonieme beller dan ook nog bewijst dat hij over de middelen beschikt om Stu van kant te maken wordt de uitzichtloze positie van Stu duidelijk...

Iets minder nog dan 78 minuten, dat is de speelduur van deze nieuwe film van Joel Schumacher. Bijzonder weinig denk je dan maar dat is het nu nu net niet omdat Phone Booth geen film is als een ander. Zo speelt alles in de film zich af in real time, geen flashbacks, geen vooruitblik, enkel wat zich op dat moment afspeelt. Eigenlijk kan je zelfs bijna gaan spreken van één set, wanneer Pamela wordt opgebeld bijvoorbeeld kiest men terecht voor de split screen techniek. Gevolg van dit alles is dat Colin Farrell de man is die bijna onafgebroken voor de camera staat, een opdracht die je niet aan om het even welke acteur kunt toevertrouwen. Colin Farrell heeft maar iets meer dan een vierkante meter beschikbaar om zich in te bewegen maar zijn mogelijkheden als acteur zijn verre van begrensd in deze prent. De uitdrukkingen op zijn gezicht, de getoonde emotie, de intonatie van zijn stem, de lichaamstaal vertalen perfect de hopeloze situatie waarin hij zich bevindt, een overtuigende one man show zonder meer.

Een film al deze was niet alleen voor Colin Farrell uniek, maar ook voor regisseur Joel Schumacher was Phone Booth een enige ervaring. Nooit eerder nam hij een langspeelfilm op in 10 dagen in chronologische volgorde. Dit laatste biedt de garantie voor weinig bloopers in het eindproduct maar een scenario van 120 bladzijden afwerken in zo weinig tijd was heel bijzonder. Er is maar één echt extra voorzien op de DVD van Phone Booth, het audiocommentaar van de filmmaker even daar gelaten. 'The making of phone booth' volgt de opnames van de prent ook al in chronologische volgorde en bezorgt je een wijde(re) blik op de film/set. Een aantal scènes uit de film worden nogmaals getoond, maar dan mét de wezigheid van de crew en wie wat doet op de set, bijzonder interessant alweer... Heel opvallend tijdens deze reportage van ongeveer een halfuur is dat een aantal mensen van de crew aan het woord komen die maar een klein radertje zijn in de machine die een complete filmcrew eigenlijk is. Zo kan de 'second assistant assistant director' eens vertellen wat van hem wordt verwacht wordt op de set, heel uitzonderlijk.