Hoe je het ook draait of keert, Luc Besson is niet meer de mooifilmer uit de Franse Cinema du Look-stroming die in de jaren tachtig hoogtij vierde met films als “Subway” of het wondermooie “Le Grand Bleu”. En waaraan ook onder andere Jean-Jacques Beineix (“Diva”, “37°2 Le Matin”) en Leos Carax (“Les Amants Du Pont-Neuf”) bijdroegen. Zijn obsessie voor stilistisch geweld (“La Femme Nikita”, “Léon”) is gebleven, maar nu hij zich regiematig beperkt tot 3D-animatie en stripverfilmingen laat hij, gezeten in het producerszitje van zijn productie- en distributiefirma EuropaCorp, de regie van zijn actiefilms graag over aan anderen.

Dat leverde al flink wat pelliculestroken op voor de liefhebber van autocrashes en schiet- en knokpartijen. Denk maar aan de “Taxi”-reeks, “Kiss Of The Dragon”, “The Transporter”, “Wasabi” en “Danny The Dog”. Films die over het algemeen beter scoren in Europa dan in Amerika, en groot was ongetwijfeld Bessons verrassing toen hij er vorig jaar in slaagde om met het door Pierre Morel geregisseerde “Taken” ook in Amerika de kassa hevig te doen rinkelen met een recette van 145 miljoen dollar. Geen wonder dat Besson en Morel vrij snel de handen in elkaar sloegen voor een opvolger, en dat werd “From Paris With Love”, alweer een brok stevige machoactie, en dan nog wel met een bewust over de top gaande John Travolta in de hoofdrol.

Grote cinema was “Taken” geenszins, maar het was een genietbare brok actiepulp met Liam Neeson in de rol van dochterliefwrekende vader die in de jaren tachtig door Stallone of Schwarzenegger zou zijn vertolkt. “From Paris With Love” is helaas minder vaardig. Al hangt er er natuurlijk vanaf wat je verwacht. Indien je tevreden bent met overgeregisseerde schietpartijen, een autoachtervolging waarbij een opmerkelijke rol is weggelegd voor een bazooka of een als een ketter vloekende John Travolta, dan vind je dit filmpje waarschijnlijk het van het. Wie op zoek is naar subtiliteit (en goede cinema), mag zich opmaken voor een kale kermis.

James Reese (Jonathan Rhys-Meyers, ietwat flets en miscast) is het manusje van alles voor de Amerikaanse ambassadeur in Parijs. Agenda’s samenstellen, chauffeur spelen, het behoort tot zijn dagelijkse taak. Maar Reese is meer, daar hij ook een ‘junior operative’ is bij de CIA. Zijn kans op een grote zaak komt er als hij – door een gebrek aan agenten – gekoppeld wordt aan de no-nonsenseagent Charlie Wax (John Travolta), een vuilbekkende en schietgrage agent (met kaal hoofd en viriele ringbaard) die naar Parijs is afgezakt om een bende drugssmokkelende Chinezen te klissen. Via een witwasoperatie komen Reese en Wax op het spoor van zelfmoordterroristen die een aanslag voorbereiden op de Amerikaanse ambassade.

Zeggen dat Besson en Morel het warme water niet opnieuw uitvinden met “From Paris With Love” is een understatement van jewelste. Zowel de karakters als de plot zijn nauwelijks uitgewerkt, al heeft dat wel als voordeel dat de film er na anderhalfuur de stop uittrekt. Of het toeval is dat alle slechteriken hier ofwel Chinees of Pakistaans zijn, laten we in het midden, maar het laat toch een vies en ongenuanceerd nasmaakje na. Bovendien kan je je nergens van de indruk ontdoen dat deze prent wel heel snel gemaakt is, en dat finesse en souplesse niet echt hoog op het ingrediëntenlijstje stonden.

Meer zelfs, zonder John Travolta in de hoofdrol zou het resultaat waarschijnlijk niet eens de zalen hebben gehaald. Slotsom: “From Paris With Love” richt zijn pijlen uitsluitend naar weinig kieskeurige actie die hards. Wie zich daar niet in herkent is beter af met een miniatuureiffeltoren of een ansichtkaart van een Notre Dame-gargoyle om echt een leuk souvenir aan de lichtstad over te houden.