Frank Cadillac (zijn echte naam is Chris Johnson) heeft een bijzondere gave. Hij kan in de toekomst kijken. Niet zoals een waarzegger of zo die voorspellingen doet op lange termijn, neen, Chris’ mogelijkheden zijn qua tijdsperiode een stuk beperkter. Twee minuten is het verste dat hij ooit kon ‘zien’ en/of voorspellen. Zoiets komt natuurlijk goed van pas in zijn one man show in Vegas, of aan de pokertafel in het casino die hij met een (voor de uitbaters duur) bezoekje vereert na zijn show in de ‘Back Page’. Maar… Cris/Frank is voorzichtig, hij wil vermijden dat anderen kennis krijgen van zijn bijzondere gave en die zouden willen aanwenden voor criminele activiteiten bijvoorbeeld…

Chris Johnson is er echter één keer in geslaagd een stuk verder in de toekomst te kijken dan hij tot hiertoe heeft gekund, over de twee minuten-grens met andere woorden. En dat brengt ons bij Liz (Jessica Biel), een knappe jongedame die op een dag op een bepaald uur een snackbar zal komen binnengewandeld om hierna plaats te nemen aan een tafeltje. Om die reden is Cris elke dag stipt aanwezig in de zaak, iets wat ook de uitbaters en de FBI ook niet is ontgaan. Door zijn talent even om het tijdshoekje te kunnen piepen is het natuurlijk maar een koud kunstje voor Cris om indruk te maken op Liz maar ook om uit de handen te blijven van al wie hem wil inrekenen

Maar dan neem Speciaal Agente Callie Farris (Julianne Moore uit ondermeer “Children of Men”) contact op met Liz en probeert haar te overtuigen dat het nationale belang groter is dan de ontluikende liefde tussen de twee. Maar Chris Johnson wordt langs twee kanten belaagd : hij wordt achternagezeten door enkele slechteriken met atoombom-ambities terwijl de F.B.I. Cris wil inzetten om een plots opduikende nucleaire dreiging te verijdelen…

“Next” werd geregisseerd door Lee Tamahori (“Die Another Day”, “XXX : State of the Union”). Net zoals voor “The Wicker Man” en “Lord of War” fungeert Nicolas Cage nu opnieuw tegelijk als acteur én als producent voor de film.

Het scenario van ”Next” houdt natuurlijk in dat de kijker zich niet te veel vragen mag stellen. Maar zelfs met een korreltje zout komen er toch flarden van het scenario op je af die je niet zo maar verwacht. Zoals de man die plots in beeld verschijnt en laat weten dat er een nucleaire dreiging is voor de Staat (los van het verrassende van deze scène op dat moment in de film is het ook één van de slechtst gespeelde). Details ontbreken dus tenzij je heel attent bent geweest en hebt opgemerkt dat er een tijd daarvoor werd gesteld dat er vijf weken geleden (!) een atoombom werd gestolen. De aanwezigheid van Nic Cage met zijn twee minuten-talent zorgt er natuurlijk voor dat alle scenario-gaatjes netjes gestopt worden. Op die manier kan het moeilijk anders of het plaatje moét wel kloppen op het einde van “Next”.

Actie en wat spanning, daar ben je met “Next” natuurlijk wel van verzekerd. Wie (enkel) daarmee genoegen neemt zal zeker niet ontevreden zijn na het bekijken van “Next”. Alhoewel Lee Tamahori hiermee nog mijlenver verwijderd blijft van de klasse van zijn “Once Were Warriors” bijvoorbeeld…