Een van de grootste hits vorig jaar, met een opbrengst van 110 miljoen dollar in Amerika en nog eens 106 miljoen daarbuiten (samen dus goed voor een kassagerinkel van zo’n 216 miljoen) was “Valentine’s Day”. Geen wonder dat die romantische lappendeken geregisseerd door Garry Marshall (regisseur van “Pretty Woman”), geschreven door Katherine Fugate, en bevolkt door bekende namen zoals Jessica Alba, Jessica Biel, Bradley Cooper, Patrick Dempsey, Jamie Foxx, Jennifer Garner, Topher Grace, Anne Hathaway, Ashton Kutcher, Shirley MacLaine en Julia Roberts afstevende op een sequel. Of toch minstens een opvolger die zich bedient van hetzelfde concept, maar kiest voor andere personages.

Fugate verkast alles van valentijnsdag naar oudejaarsavond en tovert opnieuw een paar conflictsituaties (meestal romantisch van inslag) uit haar niet zo hoge hoed. “Valentine’s Day” mocht dan al geen schoolvoorbeeld zijn van diepgaand entertainment, “New Year’s Eve” is zowaar nog holler en nietszeggender uitgedraaid. Meer zelfs, als schoolvoorbeeld van Hollywood op zijn valst en smalst is het misschien wel de meest exemplarische prent van 2011.

New York, de laatste dag van het jaar. Claire Morgan (Hilary Swank) moet er als vice-president van de Times Square Alliance op toezien dat het jaarlijks oudejaarsevenement waarbij de kristallen Times Square bal neerdaalt (de zogenaamde 'ball drop'), vlekkeloos verloopt. Dat problemen haar deel zijn blijkt als de bal tijdens de generale repetitie klem komt te zitten, en niemand echt weet hoe het ding in beweging te krijgen. Ingrid (Michelle Pfeiffer) geeft op 31 december haar ontslag als secretaresse bij Ahern Records omdat ze het beu is haar eenzame leven daar te slijten en als een voetveeg gebruikt te worden. Ze huurt de koerier Paul (Zac Efron) in om – in ruil voor VIP-tickets voor het chicste feest in de buurt – nog voor middernacht haar lijstje met goede voornemens te laten uitkomen.

De zus van Paul, Kim (Sarah Jessica Parker) heeft dan weer kopzorgen rond haar vijftienjarige dochter Hailey (Abigail Breslin) die naar de 'ball drop' wil om haar lief te kussen, maar Kim vindt dat te gevaarlijk en verbiedt haar dochter te gaan. Die het daarna uiteraard op een lopen zet waardoor Kim besluit haar moet opsporen tussen de mensenmenigte op Times Square. De vriend van Paul, striptekenaar Randy (Ashton Kutcher, die niet dezelfde rol speelt als in “Valentine’s Day”), komt in de lift van zijn flat vast te zitten met de zangeres Elise (Lea Michele uit “Glee”). Randy, die niets moet weten van de nieuwjaarsfestiviteiten raakt langzaam in de ban van de schone met de ravissante stem die eigenlijk ook op Times Square moet zijn om in het achtergrondkoor van Jensen (een 'Have A Little Faith In Me' verkrachtende Bon Jovi) te zingen. Die Jensen wil zich dan weer verzoenen met zijn ex Laura (Katherine Heigl) die de catering van een bedrijfsfeest verzorgt, maar het water lijkt daarvoor (op het eerste zicht) veel te diep. Ook nog in de mix: een stervende kankerpatiënt (Robert De Niro) die vanop het dak van het ziekenhuis de ceremonie op Times Square wil zien, twee koppels die met elkaar wedijveren om als eerste hun baby te laten geboren worden in het nieuwe jaar en nog heel wat andere nevenpersonages die allemaal op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn.

We zouden lief kunnen zijn en deze mix een onschuldig tussendoortje kunnen noemen voor de romantisch ingestelde medemens, maar in een minder vriendelijke bui omschrijven we dit platte spektakel als hol gezever dat ei zo na een bedreiging vormt voor de filmminnende mensheid. Hoe kan je anders een film benaderen die ongetwijfeld de grootste verspilling van Hollywoodtalent van het voorbije jaar etaleert ?  En die tegelijkertijd grossiert in misplaatst product placement, en genoeg vettige make up en botox tentoonspreidt om de spoorvorming in het macadam van de E17 te vullen ?

Als een (te) mager beestje dus. Die trouwens minder brokken maakt aan de kassa dan “Valentine’s Day”, waardoor de kans dat we dit of volgend jaar terug appel moeten geven voor pakweg “Thanksgiving”, “Independence Day” of “Christmas Day” gelukkig klein lijkt.