Een recensie schrijven over Naqoyqatsi moet zowat de moeilijkste opdracht zijn die je als bijzonder gemotiveerde kandidaat-recensent voor je balpen geschoven kan worden door de hoofdredacteur van een geschreven medium of de webmaster van een goeie film-www-stek... Naqoyqatsi heeft immers geen plot, geen gesproken woord, geen hoofdrolspelers, geen verhaal waarbij je snel eens de synopsis kunt uitspinnen in het stukje dat je moet schrijven... Niets van dat alles. Wie zich luidop de vraag stelt of een langspeelfilm dan nog iets kan te bieden hebben is iemand die aan enkele bioscoop-tickets op jaarbasis genoeg heeft, een leuke weekend-film wel ziet zitten vanuit de luie zetel of het allemaal eigenlijk niet zo ver wil zoeken in de korte tijd van ontspanning die film voor hem eigenlijk is. Let wel, met alle respect voor deze categorie mensen, begrijp mij niet verkeerd ! Ik wil je enkel duidelijk maken dat Naqoyqatsi niet echt de beste film in jaren zal zijn voor hen, maar anderhalf uur cinema is voor iemand die wat meer wil zien, zoeken en vinden in een film of gewoon een cinefiel is die eens wat anders wil dan wat hij al in duizenden andere films heeft gezien...

De kans is groot dat deze mensen hun bezoek aan Naqoyqatsi niet zullen beklagen. Het is (alweer) een harmonieuze samengang geworden tussen beeld en muziek die je allicht zal verbazen dat enkel met deze twee zaken zoveel kan overgebracht worden op de kijker in zo weinig tijd. De boodschap die Naqoyqatsi in zich draagt is er één die zich toespitst op de invloed van de technologie op een pak zaken zoals media, kunst, sport, politiek, de geneeskunde, oorlog, ethiek, cultuur, enz... Uitvoerend producent Soderbergh zegt dat regisseur Godfrey Reggio met Naqoyqatsi een mijlpaal van een film heeft gemaakt, een krasse uitspraak die hij nog verduidelijkt met Naqoyqatsi is an explosion of ideas and imagery

a riveting, rigorous, provocative, and breathtaking exploration of how we've allowed technology to infiltrate our everyday lives. We zouden zelf geen betere synthese van de film hebben kunnen geven. Dit Naqoyqatsi is het derde deel van de 'Qatsi trilogie, die destijds begon met Koyaanisqatsi, gevolgd door Powaqqatsi. Zowat 80 % van de film bestaat uit archiefbeelden van films gemaakt in wetenschappelijke laboratoria en militaire middens, al dan niet recente nieuwsverslagen, commercials, documentaires en tv-programma's. Veel van de beelden zijn echter herwerkt, waardoor men aangeeft dat bijna elk beeld in Naqoyqatsi een visueel effect is. Het is opmerkelijk dat het gebruik van zwart/wit en/of monochroom beelden bijvorrbeeld een totaal ander sfeerbeeld geeft aan bepaalde stukken. De overige 20 % zijn eigen opnames, waarvan een groot stuk verwerkt zit in de inleiding van de film.

Godfrey Reggio, de regisseur van Naqoyqatsi wil aan de hand van zijn film duidelijk maken dat technologie niet langer iets is dat we 'gebruiken' maar een manier van leven geworden is voor velen, technologie wordt als het ware 'geleefd'... Het is iets wat ingeademd wordt net als zuurstof en dat ons in zekere zin transformeert, maar zonder dat wij ons hier van bewust zijn, aldus Reggio. De regisseur wil met zijn film dan ook de vraag losweken welke prijs we uiteindelijk moeten betalen voor dit 'technologisch geluk' dat we dagelijks mogen (of moeten ?) ervaren... Er is aardig wat tijd over gegaan tussen de idee voor een laatste deel en het moment dat de definitieve versie van de film werd gemonteerd.Het was pakweg tien jaar geleden toen Godfrey Reggio voor het eerst met collega's en vrienden van ideeén begon te wisselen over een derde film.Het werd een project dat aanvankelijk enkel bestond in gesprekken en discussies, in een aantal beelden en klanken, een bonte verzameling die constant evolueerde in de jaren die er op volgden... Men mocht echter ervaren dat dit alles nog niet automatisch leidde tot de realisatie in film-vorm. Het was enkel na een artikel in de 'New York Times' waarbij de filmmakers hoopten om de centen te vinden voor Naqoyqatsi, dat regisseur Soderbergh op het voorplan kwam. Zijn ongeloof over het gebrek aan fondsen voor dergelijk project en zijn persoonlijk geloof in het succes van het eindproduct leidden ertoe dat regisseur Godfrey Reggio met producer Lawrence Taub de middelen kregen om hun filmplannen uit te voeren...

Men dook een kleine studio in, gevestigd in Lower Manhattan, niet zo ver van de plaats van de 11/09-gebeurtenissen. Die vonden plaats tijdens het productieproces van Naqoyqatsi en hadden zeker een belangrijke invloed op de film aldus Reggio. Iedereen was diep geschokt door de gebeurtenissen en het belang van de film kreeg vaste vorm.