Films die het niet zo goed doen in de bioscoop, krijgen vaak een tweede leven op het minder grote of kleine scherm. Van sommige films hoop je echt dat ze dat leven krijgen, net omdat het een goede film is die véél beter verdiende dan crashen op het witte doek. Al is het witte doek anno mei 2020 non grata, maar dat is uiteraard een ander verhaal.

Motherless Brooklyn is een passieproject voor Edward Norton die zich met graagte nog eens het regiepak aanmat. Noir is de troefkleur van de verfilming van Jonathan Lembecks in 1999 gepubliceerde gelijknamige misdaadroman. De plot profileert zich iets te openlijk als neefje van Roman Polanski’s Chinatown, maar bevat genoeg eigen kwaliteiten om twee uur en een half boeiend te blijven.

New York, de jaren vijftig. De aan het syndroom van Tourette leidende en met een fotografisch geheugen uitgerust zijnde detective Lionel Essrog (met vloekende overgave vertolkt door Norton zelf) komt een schimmige affaire op het spoor nadat zijn werkgever Frank Minna (Bruce Willis) wordt neergeschoten. Minna was ook degene die Essrog destijds adopteerde door hem uit een weinig koosjer weeshuis te halen, dus Minna’s dood komt dubbel hard aan. Essrog bijt zich in het onderzoek vast en komt zo terecht in een politiek stinkend wespennest waarin ook zijn eigen leven in gevaar komt en waarin hij zowaar ook de geneugten van de zoete liefde nectarvol tot zich mag nemen.

Norton bezat de filmrechten van Lethems roman al van kort na de publicatie. De eerste aankondiging van het project met Norton als producent en acteur kwam er reeds in oktober 1999. Nortons eerste beslissing: de tijdsperiode van het boek aanpassen van de nineties naar de fifties. Kwestie van de noirelementen extra te kunnen benadrukken. Het schrijven van het script nam nogal wat tijd in beslag: de finale versie kwam er uiteindelijk pas in 2012. Producent Toby Emmerich overtuigde Norton vervolgens om de film zelf te regisseren: kwestie van zijn kind niet uit handen te moeten geven. Nochtans had Norton met namen als David Fincher, Bennett Miller en Paul Thomas Anderson een mooi verlanglijstje samengesteld.

Norton houdt zowel als regisseur, acteur en scenarist de plot levendig. En meanderend. Zoals het een goede detectivestroom betaamt. Dat de film hoofdzakelijk zijn heil zoekt in de kracht van de plot en de gedrevenheid van acteurs als Norton, Willis, Alec Baldwin, Willem Dafoe en Gugu Mbatha-Raw om zijn verhaal aan de man en vrouw te brengen, spreekt enkel maar in het voordeel van deze bewust archaïsche yesteryearworp. Te (her)ontdekken dus.

De enige extra op deze blu-rayuitgave die echt de moeite loont is het omvangrijke en informatieve audiocommentaar van Edward Norton. Maar daar moet je dus nog eens twee uur en een half voor uittrekken. De making of duurt maar tien minuten, maar die scheert eerder langs het productieproces dan er hals over kop in te duiken.