Het Internationaal Ruimtestation ISS.  Een groep wetenschappers is er in geslaagd om bij hun missie naar Mars een soort van levend organisme op de planeet mee te nemen naar huis.  Heel, heel erg klein en bijzonder onschuldig lijkt het ding wel en onder de noemer “It’s life Jim but not as we know it” gaat het rechtstreeks naar het labo en de ondezoekers kunnen niet wachten tot hun thuiskomst om het gelachtige buitenaards wezentje aan wat onderzoek te onderwerpen.  Het lijkt er immers meer dan ooit op dan de ruimtevaarders hiermee bewijs zullen kunnen leveren dat er leven is buiten onze planeet.  Nooit gezien.  Nooit vertoond.

Calvin wordt zijn of haar naam en je hebt al begrepen dat de ISS-bemanning niet recta huiswaarts vliegt om er met de nodige trots hun trofeetje aan de wereld te laten zien.  Calvin mag er aanvankelijk dan wel heel klein en bijzonder kwetstbaar uitgezien hebben, iets zorgt ervoor dat het in een soort van ‘defense mode’ gaat vanaf het ogenblik dat men er mee gaat experimenteren waarna het de astronauten vanaf dan niet mee zo gunstig gezind is…

Sounds én looks like “Alien” denk je dan en daar hoef je niet eens een filmkenner voor te zijn natuurlijk.  ‘So what ?!’  denken wij dan weer want “Life” is echt wel science-fiction van de meer dan gemiddeld hoge plank.  Eens duidelijk is geworden dat Calvin niet zo onschuldig is als eerst gedacht schuif je richting puntje van je zetel om die positie niet meer te verlaten tot op het einde.  En dat is toch wel sterk als je weet dat er inhoudelijk eigenlijk maar weinig nieuws onder de science-fiction zon is met “Life”.

Dat heeft veel te maken met het feit dat Daniel Espinosa de man is die op vlak van regie dit filmschip bestuurt en stevig onder controle heeft.  Begin 2012 mocht hij ons al verblijden met de thriller “Safe House” (Denzel Washington en ook dan al Ryan Reynolds) en zijn (eerste) stappen in het SF-genre zette hij op wetenschappelijk vlak alvast met kennis van zaken.  Zo blijkt ondermeer uit de extra’s dat de ‘medical case specialist’ zoals dat dan heet een niet onbelangrijk aandeel heeft gehad in het volledige productieproces.  In die extra’s valt ook de term “science realism”, een nieuwe term die aangeeft dat het allemaal niet zo onmogelijk is als je op het eerste zicht zou denken.  Voeg iemand met een stevige achtergrond toe aan de crew en laat je door hem maximaal ondersteunen moet Espinosa gedacht hebben en je maakt meer dan een doordeweekse film wat met “Life” wat ons betreft met veel bravoure is bewezen.

Naast een zestal verwijderde scènes wordt een aparte featurette besteed aan de gewichtloosheid in de film : ‘Life in Zero G’ waarbij Zero G staat voor Zero gravity.  Het ziet er in de film heel eenvoudig uit maar dat is het niet.  In dit extra komt een deel van de cast aan het woord, net als de ‘movement coach’, de ‘stunt coordinator’, enz…  De beelden ‘behind the scenes’ maken het allemaal wel de moeite waard.

In ‘Creating Life : The art and reality of Calvin’ is het vooral de eerder vermelde ‘Medical care specialist’ die ons moet overtuigen dat “Life” niet zomaar het resultaat is van de ongebreidelde fantasie van een aantal mensen dat op een hoopje werd gegooid.

In “Claustrofobic Terro : Creating a thriller in space” hebben cast en crew het den weer over de film zelf waarna de ‘Astronaut Diaries’ de extra’s afsluiten.  Hier heeft een aantal cast members het over hun taak in het ruimtestation of is het een opname die ze zelf maakten in het échte verhaal/de film.  Het wordt gebracht als een soort van stukjes uit een videodagboek.

De extra’s zijn best wel aardig maar mochten wat uitgebreider geweest zijn en wat dieper ingegaan zijn op de productie of bepaalde aspecten ervan.  De beelden ‘behind the scenes’ maken natuurlijk veel goed.

Maar het slotverdict is dus uitermate positief.  “Life” is een film die je moet gezien hebben.