We kregen de videocassette toegestopt van een collega, iets wat eerlijk gezegd weinig gebeurt. Met Humo projecteert op de kaft hadden wij er niet echt een goed oog in (we zijn niet zo Humo-minded weet je wel...), doe daar nog een onbekende regisseur bij, weet dat dit een Deense (!) prent is en je weet allicht genoeg.
Wij ook, en we hadden het (bijna) bij het rechte eind, zeker bij het eerste deel van de film, slecht gewoon...
Tot het moment dat zoon Christian tegen het glas tikt en een speech ten beste geeft, op het grote verjaardagsfeest van zijn 60-jarige vader...
Vanaf dan gaat het steil bergop en wordt als het ware toch nog een positief saldo bereikt wanneer de eindafrekening wordt gemaakt...
Blijf dus zitten tot dik in de tweede helft van de film voor je deze prent afschiet !