Elena en Anaïs zijn twee prille tienerzussen. De eerste werd gezegend met een slank lichaam, de andere is meer het mollige type. Hun uiterlijk heeft hun kijk op jongens en 'de eerste keer' danig beïnvloed. Voor Elena is die eerste keer speciaal, omdat ze de jongen nooit zal vergeten. Hoe de kerel er uitziet, kan Anaïs weinig schelen, zolang hij er achteraf maar niet mee loopt te pronken dat ze het gedaan hebben.

Op vakantie slenteren de twee van het ene terrasje naar het andere. Plots denkt Elena dat ze de ware heeft gevonden in de gedaante van de oudere Italiaanse Fernando, die rechten studeert. Ze windt de kerel zonder probleem rond haar vingers. Of is het omgekeerd ? Vanop de achtergrond en verborgen achter een grote ijscoupe houdt Anaïs een oogje in het zeil. Niet lang daarna schuift Fernando met hun ouders mee aan tafel, en belandt hij vervolgens in de slaapkamer van beide meisjes.

Terwijl Anaïs doet alsof ze slaapt, probeert Fernando haar zus met lieve woordjes en een verlovingsring te versieren. Wanneer dat niet lukt, zadelt hij haar op met een schuldgevoel en vertelt dat hij naar iemand anders zal gaan die gewilliger is. Die gedachte wordt Elena teveel, zodat de Italiaan zijn zin krijgt. Wanneer alles aan het licht komt, wordt de vakantie prompt afgebroken. En dan gebeurt het ondenkbare.

Het is net dat ondenkbare waar je op het moment en achteraf jezelf eens in de haren wrijft. Waarom Cathrine Breillat koos voor zo'n drastische wending, die de sfeer en het tempo van de hele film overhoop gooit, is ons niet helemaal duidelijk. Wellicht zocht ze nog iets extra's om de kijker mee te choqueren, want wie kraait er nu nog bij occasioneel bloot. En zeker na haar vorige seksueel geladen prent Romance X, waarmee ze de halve filmwereld in rep en roer zette. Door de abrupte wending geeft Breillat ons wel voldoende stof voor discussie.

Bij momenten kan je wel eens de vraag stellen hoe de hoofdrolspelers met dergelijk onderwerp omgaan. De actrices zijn nog vrij jong, en ondanks dat het uiteindelijk maar een film is, moet het verhaal en de wending toch ook een impact op hun hebben gemaakt. Het is net dat aspect dat de geloofwaardigheid van de hele film vergroot. Het personage waarmee de kijker zich voornamelijk zal identificeren, is dat van Anaïs. Net zoals zij volgen wij alles vanop een voyeuristische afstand. Door de nauwe betrokkenheid ontstaat er met de kijker een band, die je na het bekijken van de film niet onmiddellijk vergeet. Gevoelige kijkers zijn best op hun hoede.