Amusement van de bovenste plank: dat was onze conclusie twee winters terug toen de eerste Potterprequel “Fantastic Beasts And Where To Find Them” in de zalen kwam. Helaas kunnen we over de Potterprequelsequel “The Crimes Of Grinderwald” niet zo positief zijn. Deze film ruilt zijn speelse inventiviteit grotendeels in voor stugge bombast die niet zozeer een verhaal wil vertellen, maar eerder een bruggetje wil slaan naar de drie delen die nog in de pijplijn zitten. Waardoor je eigenlijk naar een film kijkt die eerder ‘goodies’ aankondigt dan ze zelf aflevert. Al zullen echter Potterfans daar waarschijnlijk niet om malen. De verwijzingen naar wat al is geweest en de vooruitblikken naar wat nog moet komen zullen ze ongetwijfeld als zoete koek slikken. Zeker omdat David Yates (die als regisseur al aan zijn zesde “Wizarding World”-film toe is) het visueel allemaal netjes laat aansluiten bij de look en feel van het universum.

Dat Grindelwald (Johnny Depp, met vanillehaar en creepy contactlens) voor de prequelreeks moet zijn wat Voldemort was voor de Potterfilms wordt door J.K. Rowling en David Yates met vlag en wimpel duidelijk gemaakt. Tenzij ze voor de drie nog resterende films een zwart konijn uit de hoed toveren. En dat zou dan weer Credence Barebone (Ezra Miller) kunnen zijn, die Darth Vader of Kylo Ren-gewijs naar het donkere universum wordt getrokken.

Beginnen doet Yates met de ontsnapping van Grindelwald. Deze donkere magiër wil met zijn volgelingen heerser worden over de mensenwereld. Een veroveringsdrang waar lang niet elke magiër voor te vinden is. Gevolg: zware onenigheid tussen beide tovenaarskampen. Een plotinsteek die meer aansluit bij de Potter-films dan bij “Fantastic Beasts”: wat meteen ook verklaart waarom de in het eerste deel alomtegenwoordige Newt Scamander (Eddie Redmayne) hier af en toe meer een bijrolpersonage is. Zo gaat dat in de uitbouw van universums.

Na de ontsnapping van Grindelwald krijgt Scamander toestemming van het Magische Congres van De Verenigde Staten van Amerika om naar Parijs te reizen en daar te helpen om Credence Barebone te onderscheppen vooraleer Grindelwald hem inlijft voor zijn duistere plannen. Scamander weigert aanvankelijk omdat hij geen zijde wil kiezen, maar uiteindelijk laat hij zich toch overtuigen door Dumbledore (Jude Law zonder witte baard). Al is de reden om de missie te aanvaarden de ontdekking dat zijn geliefde Tina Goldstein (Katherine Waterston) ook in de stad van de Eiffeltoren verblijft. Wat volgt is een spectaculair in beeld gebrachte CGI-show waarin de stenen voor de strijd tussen goed en kwaad worden klaargelegd. En waarin heel veel personages de revue passeren.

Hier en daar gaat de rek uit het verhaal en zijn er iets teveel plotlijnen die over elkaar heen rollen. Dat er daarbij nauwelijks plaats is voor fantastische beesten en dat de grimmigheid de humor overstijgt zijn daarbij de opmerkelijkste vaststellingen. Benieuwd welke richting het voorlopig nog titelloze derde deel zal uitgaan. Antwoord in het najaar van 2020.