Het wordt een gekend fenomeen : een film die een enorm succes is geweest in de eerste 'verpakking' krijgt een opvolger : Robocop, Gremlins, Nightmare on Elm Street, Rocky en Rambo zijn slechts enkele voorbeelden van een weinig fantasievolle en bijgevolg heel 'conservatieve' politiek : er komt dus veelal een nummer 2, wat in veel gevallen een slordige kopie is van wat voorafging. Je ergert je bij dergelijke produkten veelal kapot aan het gebrek aan originaliteit en de ontelbare 'déjà-vus'...

Maar gelukkig kan een uitzondering ook hier de regel bevestigen, en dat brengt ons meteen bij Die Harder. Niet alleen omwille van het ontbreken van een cijfertje bij de tweede 'aflevering' en het originele 'Die Harder', maar wel door een heleboel andere feiten. We denken hierbij aan de exclusieve story, de acteerprestatie van Bruce Willis en niet te vergeten de zenuwslopende spanning die bijna het niveau haalt van 'de vorige keer'.

Bruce Willis is dus alweer showman van dienst. Stelt U zich maar eens een Die Hard (,er, est,...) voor zonder de in Duitsland (!) geboren Bruce Willis... Een aardige vogel, en niet alleen op het witte doek : in 1976 opgepakt wegens het bezit van verdovende middelen en daarvoor al kampend met alcoholproblemen. Daarenboven bewust live aanwezig bij eventuele 'warme' opnamescènes van vrouwtje Demi Moore, maar wie kan hem dat kwalijk nemen ?  De jaloerse en ambitieuze Willis heeft destijds zelfs nog een tweetal elpee's opgenomen... een polyvalente duizendpoot dus.

Wie vermoedt dat er niets positiefs over Bruce te vertellen is, heeft het verkeerd voor

de beslissing zijn intrede te doen in de filmwereld is ongetwijfeld de verstandigste die hij ooit genomen heeft. In '85 was hij voor het eerst aktief in enkele gastrolletjes in 'Miami Vice' maar de grote doorbraak kwam met de TV-serie 'Moonlightning'. Dat hij hiervoor aan de bak kwam als bodyguard, vrachtwagenchauffeur, accordeon-speler in een bandje en barkeeper mag alleen als een nuttig weetje beschouwd worden.

Die Harder is een film die qua geweld, aantal slachtoffers, verhaal en alles wat je maar kan noemen heel hoog scoort. Het is terug Kerstmis en John McLane (B.W.) slentert door de luchthaven, in afwachting van zijn vrouwtje Holly die met een 747 op weg is richting luchthaven. Alles loopt echter niet zoals gepland : alle booswichten hebben zich geconcentreerd in een heuse terroristenbende die de luchthaven Dulles International in een minimum van tijd weet te verlammen : geen brandend lichtje meer op alle landingsbanen en alle kontakt tussen kontroletoren en rondcirkelende vliegtuigen wordt onmogelijk gemaakt.