De remake/reboot/heropstart van “Conan The Barbarian” lag al een hele tijd op de Hollywoodtekentafels. Verwonderlijk is dat niet, daar de filmversie van Robert E. Howards pulp/fantasy-universum uit 1982 met Ah-nuld Schwarzie voor de vrienden) in de titelrol destijds heel succesvol was, en op zijn beurt naar twee (minder geslaagde) kindvriendelijke sequels leidde (“Conan The Destroyer” en “Red Sonja”). Oorspronkelijk zou de nieuwe Conan-film er al eind jaren negentig komen (werktitel “King Conan: Crown Of Iron”), maar Schwarzeneggers politieke ambities zorgden ervoor dat het project een stille dood stierf. Warner Bros investeerde daarna heel wat tijd en geld in een nieuwe “Conan”-film en zowel Larry en Andy Wachowski en John Milius (regisseur van de originele “Conan”-prent) toonden interesse. Uiteindelijk zag het er naar uit dat Robert Rodriguez de teugels in handen zou nemen, maar na veel vijven en zessen verhuisden de rechten op Howards brute barbaar naar de actieomarmende bonzen van Millennium Films/Nu Image.

Die studio’s zijn eigendom van Avi Lerner, die als producent een gigantisch actie-cv kan voorleggen, daar hij betrokken was bij projecten met onder meer Jean-Claude Van Damme, Steven Seagal, Wesley Snipes, Dolph Lundgren en Chuck Norris. Het hoeft dus niet te verwonderen dat “The Expendables” ook uit zijn stal komt. Lerner zag de nieuwe “Conan The Barbarian” van meet af aan als een paradepaard: het mocht wat kosten (de budgetteller klokte uiteindelijk af op 80 miljoen dollar) en de prent zou vooral voor een volwassen publiek zijn zodat er niet al teveel concessies moesten worden gedaan aan Howards gewelddadige universum zoals het in de jaren dertig werd gecreëerd (het eerste “Conan”-verhaal werd gepubliceerd in 1932). Wat hier alweer de vraag doet rijzen waarom deze (bij tijd en wijlen extreem bloederige) film bij ons gewoon KT is, en niet eens een leeftijdskeuring van 12+ heeft meegekregen. Niet dat we de seuterige moraalridder uithangen, maar deze “Conan” is niet echt een film waar je een zevenjarige mee naar toe troont.

Conan van dienst is nu spierballenbundel Jason Momoa, die hiervoor enkel maar bekend was bij kijkers van de tv-reeksen “Stargate Atlantis” en “Game Of Thrones” en bij lezeressen van de boekskes die zo weten dat hij momenteel de wederhelft is van Lisa Bonet. De iconografie van meneer Schwarzenegger heeft Momoa (nog) niet, maar feit is dat hij zich waardig overeind houdt in deze strakke en bloederige brok 'sword and sorcery'. Nooit gedacht dat we hier bij Filmfreak zonder pistool tegen het hoofd of mes in de rug een door Marcus Nispel (“Pathfinder”, “Friday The 13th”) geregisseerde film drie sterren zouden toebedelen, maar kijk: de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Nispel slaagde er immers in om een film te maken die helder in beeld is gebracht (mooi production design zowaar) en het rechttoe-rechtaanverhaaltje over Cimmeriaanse barbaar Conan die de moord op zijn vader Corin (Ron Perlman) wil wreken zonder nonsens en met veel avontuurlijke branie in beeld brengt. Een begrijpelijke daad, daar de jonge Conan getuige was van de dood van zijn vader. Meer zelfs, Conan probeerde zijn vader nog te redden, maar moest toezien hoe hij toch omkwam doordat een emmer met gesmolten metaal over zijn gezicht werd gekieperd (ja, dit is zo’n film). Waardoor Conans missie voor deze prent het opsporen van die moordenaar – de machtsgeile geweldenaar Khalar Zhym (Stephen Lang) – en zijn Freddy Krueger-dochter Marique (Rose McGowan) wordt.

Met strategisch gecaste dames die zonder schroom topless door het beeld wandelen, scheepsladingen bloed en ingewanden, ettelijke miljoenen afgehakte hoofden, een pusverspreidende neus en geïnspireerde zanddemonen in de mix gaat dit filmpje verbazend goed vooruit. Ja, er kan het een en ander negatiefs worden gezegd over de repetitieve structuur van het scenario, maar de kritische doos blijft ditmaal dicht. Dit is 'sword and sorcery' zoals het zich laat smaken: meer dan er in dit geval vooraf te verhopen viel zowaar.