De jonge en ambitieuze schrijver David Shayne (John Cusack) wil met zijn nieuw toneelstuk 'God Of Our Fathers' de hele wereld veroveren, en liefst op de manier zoals hij dat wenst. Maar dat is buiten de geldschieters gerekend. De plaatselijke maffiosi willen investeren in zijn stuk op voorwaarde dat Olive (Jennifer Tilly), de vriendin van de baas, een rolletje krijgt. Nadat David de jongedame in kwestie heeft ontmoet, zou hij spontaan Van Gogh achterna gaan en zijn oren afsnijden. Maar hij is genoodzaakt om haar een rol te geven, en Olive's persoonlijke lijfwacht Cheech (Chazz Palminteri) ziet erop toe dat al haar grillen worden ingewilligd. Ook de rest van de cast brengt hun problemen mee naar de repetities.

Wie denkt dat het makkelijk is om een toneelstuk te schrijven en het op de planken te brengen, zal vlug van mening veranderen na het zien van deze film. Het feit dat meneer Woody Allen zelf geen rol heeft in deze film, is een heel verstandige keuze geweest. Niet dat we ons doodergeren aan hem, maar uiteindelijk zou hij opnieuw zichzelf spelen, en dat hebben we al eerder gezien. Maar vrees niet. De volledige cast lijkt wel een reïncarnatie te zijn van Woody Allen. Elk personage heeft wel iets dat ons aan hem doet denken. En over de cast gesproken. Dit is één van de beste samenstellingen ooit.

Jennifer Tilly's vlijmscherpe stem en eindeloos gekwetter past perfect bij haar rol als het domme wicht, die zelf niet eens de dialogen begrijpt die ze aframmelt. Een al even schitterende vertolking is er van Dianne Wiest als de 'has been'-actrice Helen Sinclair. Haar woorden don't speak, don't speak, no no, don't speak bevatten iets onsterfelijks, zoals de zin I'm ready for my close-up Mr. Demille dat was voor Gloria Swanson in Sunset Boulevard. Heel theatraal, en fashionably late, vertelt ze dat elk optreden een geboorte is en elk keer als het doek valt is het een beetje sterven. Ook de wijze waarop ze zonder probleem David rond haar vinger windt en hem ophemelt, zonder dat ze het echt meent, is heerlijk om te zien.

En dan hebben we het nog niet gehad over John Cusack, Chazz Palminteri en Jim Broadbent. De eerste twee kunnen aanvankelijk elkaar niet uitstaan omdat Cheech zich met alles moeit. Ze worden vervolgens de beste maatjes wanneer Cheech een groter schrijverstalent is dan David, en vervolgens vliegen ze elkaar weer in de haren als ze beiden het auteurschap van het stuk opeisen. En wat is het verhaal van Jim Broadbent ? Wel, de Oscarwinnaar uit Iris heeft een lekker niemendalletje-van-een-rol. Hij mag zich naar hartelust volproppen met eten, en dan bedoelen we niet het soort eten dat je kan lezen in de boeken van Koen Crucke.

Woody Allen brengt perfect het leven zoals het is. Iedereen denkt dat hij of zij het beter weet dan de regisseur, zelfs de bodyguard, en iedereen laat maar al te graag hun mening horen. Het schouwtoneel is hilarisch van de eerste minuut tot de allerlaatste. Bullets Over Broadway is zo'n een film vol kleine nuances en excentrieke personages die van het kijken een plezier maken. De veelbesproken x-factor is hier aanwezig ! De DVD bevat geen extra's, dat is jammer, maar we zijn al tevreden met de film.