Van Lou wordt gezegd dat ze vroegrijp is. Ze is dertien, twee klassen voor, in een te jong lichaam. Haar moeder zit onder de tranquillizers, heeft weinig vrienden en denkt dat de wereld tegen haar is.

Lou moet een voordracht maken over een jong, dakloos meisje. Ze heeft er eentje gezien in de Gare d’Austerlitz. Eén die aan de mouw trekt, sigaretten vraagt en op de cafétafel in slaap valt wanneer Lou haar een drankje aanbiedt in ruil voor een interview. Ze is achttien, heet No, van Nora maar iedereen noemt haar No, en al snel kan Lou niet meer om haar heen. Maar No is onvoorspelbaar, groeide op in tehuizen en je kan haar met niemand vergelijken. Op een dag verdwijnt ze.

naar de gelijknamige roman van Delphine de Vigan.