De manier waarop Sinbad, de nieuwste animatiefilm uit de DreamWorks-stal opent, is alvast veelbelovend. De bemanning van de Chimera die een ander schip entert en een harde strijd levert met als inzet het Boek van de vrede. Sinbad is hierna dan ook verdachte nummer 1 wanneer het bijzondere boek zoek raakt. Meer nog, de kans is groot dat hij wordt terechtgesteld tenzij... hij het boek kan terug bemachtigen. Indien dit niet gebeurt wordt zijn beste vriend Proteus in zijn plaats een kopje kleiner gemaakt... Voor het zover komt moet onze held nog de strijd aangaan met Eris, de (knappe) godin van het kwade (de heks uit de sprookjes zeg maar) die heerst over de zee en de sterkste zeemonsters op hem afstuurt...

Het is niet de eerste keer dat Sinbad als legende het grote scherm haalt, hij maakte eerder al deel uit van Ray Harryhausen's animatiefilms. Maar... de tijden zijn veranderd, de technologie qua performantie enorm toegenomen dus ook het eindresultaat van deze 2003-versie niet vergelijkbaar met wat vroeger werd gepresteerd. Het is verrassend dat men voor Sinbad een beroep deed op scenarist John Logan. Geef toe, de man die verantwoordelijk was voor het verhaal van Gladiator (!) is niet zo onmiddellijk de meest voor de hand liggende keuze. Het gegeven 'animatiefilm' was nieuw voor hem, maar toen hij van Jeffrey Katzenberg de nodige vrijheid kreeg in zijn deel van de filmproductie kon hij het aanbod moeilijk afslaan. De mogelijkheden voor een Sinbad-scenario zijn quasi onbeperkt volgens Logan. Voor een gewone langspeelfilm denk je best eerst even na voor je iets neerschrijft, want anders zadel je de filmmakers misschien op met een pak logistieke problemen. Anders met een animatiefilm natuurlijk, een zeemonster van dertig meter wordt tot leven gebracht door de mensen van de (computer)animatie... Die presteerden het zelfs om de sirenes (verleidelijke wezens die er volgens de legendes voor zorgden dat de bemanning door hen werd verleid, waarna hun schip op de klippen liep) te maken uit water, een soort levende fonteinen zoals de mannen aan de computerschermen het zelf noemen. Probeer maar eens dergelijke wezens, gemaakt uit water, te laten opstijgen uit de zee en de bemanning figuurlijk uit hun lood te slaan ! Het is wonderwel gelukt, zo overtuigend zelfs dat het eigenlijk geen wonder is dat men drie jaar aan deze film heeft gewerkt.

Tot onze grote verbazing werd deel 2 van de UIP-day bijgewoond door een paar honderd kinderen. Die hadden het voordeel dat ze een goeie animatiefilm zoveel eerder zagen dan hun vriendjes en vriendinnetjes, terwilj ze door hun aanwezigheid meteen fungeerden als het perfecte testpubliek voor één van degrootste filmverdelers in België... De kids kwamen en zagen dat het goed was. Te oordelen aan hun reactie(s) tijdens de film genoten ze er bijzonder veel van. Zeker op het einde toen de romantische kus als afsluiter meteen werd onthaald op een enthousiast en welgemeend applaus. Mooi, die ongeremde en doodeerlijke spontaniteit die kinderen kenmerkt.

Sinbad wordt in België niet uitgebracht in de originele versie. Gemaakt voor een té jong publiek klinkt het bij UIP die hun stelling binnenshuis allicht kunnen kracht bijzetten met cijfergegevens van Spirit van een tijd geleden. Vergeet Catherine Zeta-Jones, Brad Pitt, Michelle Pfeiffer en Joseph Fiennes dus maar...

Het is een spijtige evolutie dat animatiefilms in België meer en meer enkel in de Nederlands gesynchroniseerde versie worden uitgebracht. Voor Piglet's Big Movie konden we het nog aannemen, maar een film als Sinbad zou men toch in de originele versie moeten kunnen zien.