Wraak is een maaltijd die het best koud wordt geserveerd, opperde Pierre Ambroise Choderlos de Laclos in 1782 in zijn Les Liasons Dangereuses. Maar tegenwoordig mag het 'oog om oog, tand om tand'-principe ook best wel pittig Oosters zijn gekruid. Getuige hiervan de 'wraaktrilogie' van de Zuid-Koreaanse cineast Chan-Wook Park. Drie afzonderlijke (en gewelddadige) verhalen die draaien om schuld, boete, en bloederige wraak. Niet voor gevoelige zielen deze films, want in de Oosterse cinema durven ze nogal eens vrij ver gaan als het om het etaleren van moord en verderf gaat. Het feit dat Chan-Wook Park een visueel begenadigd cineast is en niet zomaar een exploitationfilmer speelt uiteraard in zijn voordeel. Zijn films krijgen er vaak een soort etherisch cachet door, zolang er tenminste geen klauwhamer wordt gebruikt om bij een foltering een paar tanden mee naar de verdoemenis te helpen, zoals in Oldboy de enige film uit de trilogie die de Belgische bioscopen haalde.

Sympathy For Lady Vengeance is de minst openlijk gewelddadige film van de drie, maar roept subtiel heel wat kippenvel op. En het is geen sequel op Sympathy For Mister Vengeance. In 'Mister Vengeance' volgden we de wraakactie van een getergde (en ook niet helemaal zuiver op de graat zijnde) vader op een doofstomme man en zijn vriendin die zijn zoon ontvoerden voor losgeld (de jongen sterft buiten buiten de wil van de ontvoerders om). In Lady Vengeance gaan we de confrontatie aan met een vrouwelijke wraakengel (niet toevallig is ze vaak uitgedost met een zwarte lange jas, hoge hakken en bloedrode make-up).

Geum-Ja zat dertien jaar onschuldig in de gevangenis, beschuldigd van moord op een zesjarig jongetje (het zal je misschien niet ontgaan dat het universum van Chan-Wook Park niet zo kindvriendelijk is). In de cel wachtte ze rustig haar tijd af met slechts ??n doel voor ogen: vrijkomen en zich wreken op de echte moordenaar voor wie ze de schuld op zich nam. Alhoewel het tijdens haar verblijf in de gevangenis (ondanks haar devote uiterlijk) duidelijk wordt dat ze geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken: ze neemt het op voor de underdogs in de gevangenisgemeenschap (ze staat zelfs een nier af!) en maakt terzelfdertijd de plaatselijke tiran gevleid een kopje kleiner door bleekwater in haar maaltijd te mengen. Wanneer ze op vrije voeten is, gebruikt ze bij wijze van wederdienst de talenten van haar ex-gevangenisvriendinnen om de kindvermoordende sadist op te sporen. Haar uiteindelijke wraakactie is demonisch: ze sluit de moordenaar op in een leegstaand schoolgebouw en brengt er de ouders van al zijn slachtoffertjes samen voor een al dan niet gruwelijk gerechtvaardigde vergeldingsavond. Hamvraag blijft of wraak uiteindelijk wel voldoening heeft, of dat het het lijden enkel nog maar erger maakt...

Chan-Wook Park vertelt zijn verhaal niet chronologisch. De film begint met de vrijlating van Geum-Ja, en haar wraakactie wordt veelvuldig onderbroken door flashbacks en flashforwards. Dit betekent meteen ook dat je er als kijker je gedachten moet bijhouden, zeker ook omdat de Oosterse vertelstijl toch nog altijd verschilt van de vaak veel helderder vertelde Westerse epistels. Zo blijft het lang onduidelijk waarom Geum-Ja de moordenaar in bescherming nam, en waarom ze niet gewoon de waarheid opbiechtte. En eens die reden wordt vrijgegeven gebeurt dat heel kalm, bijna als een faits-divers (terwijl het dat geenszins is).

Park besteedt ook ontzettend veel aandacht aan het kleurenpalet in zijn film. Er is zelfs een alternatieve versie op de markt waarin de film in heldere kleuren begint maar langzaamaan overgaat in een zwart/wit-versie, waarbij de kleuren synoniem staan voor de evolutie die het hoofdpersonage meemaakt. Ook over de muziek is nagedacht: de barokke soundtrack is grotendeels gebaseerd op de werken van Vivaldi, meer bepaald op een stuk dat in de originele versie werd gezongen door een vrouw die zich wil wreken op een man. Genoeg symboliek dus in deze film om hem niet zomaar af te doen als een gewelddadig tussendoortje. Integendeel, het is een rijke film die niet al zijn geheimen onmiddellijk prijsgeeft. Meerdere visies zijn geen overbodige luxe om alle lagen en schakeringen te ontrafelen. Wat je de eerste keer niet meekrijgt, openbaart zich misschien wel tijdens de tweede rit. Een aanrader dus, als je tenminste niet valt over de subversieve toon die als een gladde aal kronkelt door het vaak briljant in beeld gebracht universum van Chan-Wook Park.

De extra's in deze Benelux-release in de 'Asiamania'-reeks zijn beperkt: twee trailers en een korte B-roll/making of. Wie echt geïnteresseerd is in Park zoekt dus beter zijn heil op de importmarkt, maar iedereen die enkel maar op zoek is naar een uitstekende beeld- en geluidsversie van de film zonder extra franjes, is uitstekend gediend met deze voordelig geprijsde release.