Arme Spike Lee. De tijd dat hij cinematografische mokerslagen uitdeelde (“Do The Right Thing” staat vijfentwintig jaar na dato nog steeds als een huis) en toonde dat hij een meer dan begenadigd cineast is (“Jungle Fever”, “Clockers”, “Inside Man”) ligt alweer een tijd achter ons. En voor persoonlijke lagebudgetprojecten is hij momenteel aangewezen op crowdfunding. Jammer, want Lee is nog steeds een cineast die zinnige dingen te vertellen heeft.

Al zou je dat niet zeggen na deze lamlendige remake van Chan Wook-Parks “Oldboy”. Lee gaat hier immers hard op de bek in wat zowat de meest onpersoonlijke titel uit zijn oeuvre moet zijn, en weet niets toe te voegen aan de Zuid-Koreaanse cultklassieker uit 2003. In hoeverre dit enkel Lee’s fout is, blijft de vraag. Dit geschifte verhaal over een geweldenaar die door een onbekende twintig jaar wordt opgesloten zonder contact met de buitenwereld oogt met zijn mesjogge scènes en wendingen in de eerste plaats Oosters. Raar maar waar: als Min-Sik Choi aan de slag ging met zijn klauwhamer om zich te beschermen tegen zijn tegenstanders, dan gaf dat cinematografisch vonken. Als Josh Brolin dat doet, heeft het nauwelijks impact.

Synopsisgewijs ziet het er zo uit : Joe Doucett (Brolin) is een aan lager wal geraakte reclameman. Hij zuipt, bedriegt zijn vrouw, schuwt het geweld niet en heeft een morele waardemeter die ver onder het vriespunt ligt. Op een niet zo mooie avond in 1993 – hij heeft net een belangrijke deal verbrod en zijn vrouw versleten voor het vuil van de straat – ontmoet hij een mysterieuze Oosterse vrouw. Hij volgt haar en ontwaakt in een geblindeerde kamer. Hij krijgt er voedsel, wordt er psychologisch gemarteld, en verneemt via de televisie dat zijn vrouw beestachtig werd vermoord en verkracht. En dat hijzelf door de politie wordt beschouwd als hoofdverdachte wegens onweerlegbaar DNA-bewijs. Wat eigenlijk niet kan, daar Brolin op de avond van de moord opgesloten zat. Geen jolige tijden dus voor de er ingeluisde Doucett, die pas twintig jaar later kan ontsnappen uit zijn gevangenis. Of liever : vrijgelaten wordt in een hutkoffer met wat geld en een gsm. Via die gsm wordt hij benaderd door de man die opdracht gaf hem op te sluiten. Die beweert Doucetts inmiddels volwassen dochter gevangen te houden, en hij wil haar enkel maar vrijlaten indien Doucett het mysterie kan ontrafelen.

Hoe intrigerend de plot ook blijft, de “Oldboy”-remake slingert zich luchtledig en impactloos naar de climaxtwist. Het verhaal/de manga/het origineel heeft geen baat bij deze overbodige remake, die her en der trouwens de plank volledig misslaat. Sharlto Copley in het bijzonder gaat kopje onder met zijn wtf-typering van Brolins geschifte nemesis. Vooraleer Copley de rol aanvaarde, werd ze trouwens vriendelijk geweigerd door Colin Firth, Clive Owen en Christian Bale. En zeggen dat Steven Spielberg en Will Smith ooit van plan waren om de Amerikaanse versie van “Oldboy” te draaien. Nog een geluk dat niet alle plannen zich uiteindelijk daadwerkelijk materialiseren.

Dubbele pech voor Lee is de beslissing van de producenten/distributeur om flink de schaar in zijn versie zetten en zo’n halfuur weg te knippen. Of “Oldboy uncut” een betere/goede prent zou zijn geweest zullen we misschien nooit weten, al we hadden we met de volledige versie in elk geval een meer afgelijnde auteursvisie gezien. Wat nu rest is een in de ogen van de geldschieters onverkoopbaar product waarin hun ingrepen de fiascosoep eigenlijk alleen nog maar erger maken. Met als gevolg een wereldwijde box-officeflop die bijna niets in huis heeft om de tand des tijds te doorstaan.