Thomas Mackelway is een F.B.I. rechercheur die in zijn carrière al heel wat moordenaars heeft ingerekend. Alleen zorgde zijn obsessie om de 'bad guy' te pakken te krijgen er de laatste keer wel voor dat hij de arrestatie als kroon op het werk niet echt volgens het boekje deed. Wanneer hij oog in oog kwam te staan met de seriemoordenaar waar hij al geruime tijd jacht op maakte vergat hij prompt de inhoud van het Strafwetboek en het Wetboek van Strafvordering en ging flink uit de bocht wat het respecteren van de rechten van de verdachte betreft. Het zijn zo'n blunders die 'The Bureau' zich niet kan permitteren en ervoor zorgen dat Mackelway een tijd later een woordje uitleg mag gaan geven in een kleine ruimte die veel weg heeft van een rechtszaal. Zes maand schorsing luidt het verdict, aangevuld met de bijkomende maatregel dat de werkvloer voor rechercheur Mackelway zich in de toekomst in Albuqerque zal situeren. Ver weg van de plaatselijke media die de blunder van één individu dankbaar aangreep om de geloofwaardigheid van de F.B.I. en zijn werking in twijfel te trekken en het allemaal paginabreed uit te smeren in de belangrijkste kranten.

De lokale pers die hem aan de schandpaal nagelde mag er misschien niet meer zijn voor Mackelway, het betekent niet dat hij niet geconfronteerd wordt met andere moorden en de uitvoerders ervan. Een eerste zaak biedt zich aan wanneer een handelsvertegenwoordiger wordt gevonden in zijn auto, net over de Staatsgrens.Een moord is nooit alledaags of zomaar een moord en deze al zeker niet. De oogballen van het slachtoffer zijn gedeeltelijk uit de oogkassen gepeuterd, zijn schoenen omgewisseld en er werd een bericht achtergelaten op het lijk, een tekening van een cirkel die middendoor is gedeeld door een rechte lijn... Het blijft niet bij deze ene moord, er volgen nog slachtoffers. Het is voor Mackelway de vraag of de moorden met elkaar verband houden of niet. Of er van een seriemoordenaar sprake kan zijn of indien het hier om drie losstaande misdrijven gaat. De identiteit van het derde slachtoffer toont aan dat het zelfs een persoonlijke zaak is tussen de killer en de rechercheur. Het is immers het lichaam van Raymond Starkey, de verdachte die destijds een nieuwe wending gaf aan de carrière van Mackelway, die dood wordt aangetroffen. Alles lijkt in de richting te wijzen van ene Benjamin O'Ryan. De zaak wordt belangrijk genoeg voor de F.B.I. om er een extra agent op los te laten: Fran Kulok (Carrie-Anne Moss van The Matrix Reloaded), voor Mackelway een oude bekende...

Suspect Zero is een thriller die in de eerste minuten al zijn film-troeven de bioscoopzaal ingooit. Wat je in zo'n geval nog kunt doen om de kijker alsnog een sterke film af te leveren en niet te ontgoochelen is ons niet duidelijk. Regisseur Elias Merhige (Shadow of the Vampire) heeft enkel nog een subplot in de aanbieding maar die komt rijkelijk laat. Nochtans hadden de makers van Suspect Zero iemand aangetrokken die ervoor moest zorgen dat het allemaal zo authentiek mogelijk werd in de film. F.B.I.-agent Don Owens die toch een kwarteeuw anciënniteit heeft bij de 'Feds' had niet alleen zijn invloed op het scenario, hij kon ook zijn zegje doen bij het aankleden van de sets, de acteurs zelfs wijzen op bepaalde zaken die wel dan niet gedaan werden door een politieman. Het zijn zo'n dingen waarvan je denkt dat ze het verschil kunnen maken en zich toch wel zullen vertalen in het eindproduct. Echter niet bij Suspect Zero. Eigenlijk wordt het vanaf de openingsscène gewoon (lang) wachten tot de good guy de bad guy heeft ingerekend en is het enkel de vraag hoe en wanneer. Ben Kingsley (House of Sand and Fog) die in de meeste van zijn films imponeert kan de film ook al niet redden.