Eigenlijk hebben wij wel goeie (jeugd)herinneringen aan Star Trek.  Vijfentwintig ? dertig jaar geleden was de TV-serie voor ons nog een gevestigde waarde op zaterdag.
We hebben er niet zo heel veel gemist, avonturen van de USS Enterprise onder de deskundige leiding van 'Captain Kirk'.  Maar... de tijden zijn veranderd.  En de cast ook, en nog geen beetje maar dat kan natuurlijk ook moeilijk anders voor een reeks die zijn succes zelfs over de eeuwwisseling heen wist door te zetten.  De serie werd opgestart anno 1966 en gaat ondertussen al zo lang mee als ondergetekende.  Tot en met 2002 bracht de Star Trek franchise wereldwijd meer dan 1 miljard Dollar op, elke minuut worden nog 10 Star Trek boeken verkocht, sprekende cijfers...
In Las Vegas werd in 1998 zelfs nog het themapark Star Trek : the experience gebouwd waar tot hiertoe al meer dan 2.200.000 mensen de kassa passeerden...

Tegenwoordig geen William Shatner, Mr. Spock, Tchekov of dokter McCoy meer, maar wel 'Captain Luc Picard' en zijn bemanning met als vaste waardes Commandant Riker (Jonathan Frakes die zelf al twee S.T. films regisseerde), 'Counselor' Deanna Troi, boordmecanicien La Forge, Luitenant Worf (die stevige kerel met zijn gerimpeld voorhoofd), de andro?de Data (toch even een vakterm hier) en dokter Beverly Crush.
De USS Enterprise zet koers naar Romulus om er te proberen de verstandhouding tussen de Federatie en het plaatselijke Romulan volk terug wat op te krikken.
De machtsverhoudingen op de planeet blijken recent behoorlijk te zijn gewijzigd.  Praeter Shinzon (Tom Hardy van Black hawk down) heeft het grootste deel van de Senaat gelikwideerd (in de sterke openingsscéne van de film) en deelt nu, bijgestaan door zijn vice-Koning (één van de vele lelijkaards in deze Star Trek film) de spreekwoordelijke lakens uit.
De twee smeden snode plannen om Moeder Aarde te vernietigen, wat betekent dat er werk aan de winkel is voor Picard en Co.  Bijkomende moeilijkheid is dan nog dat Shinzon uiterlijk opvallend veel gelijkenissen vertoont met de gezagsvoerder op de 'Enterprise' (de mensen van de make up staken een handje toe door het het gebruiken van een latex kin en -neus...).
Omdat hij een kloon is van Picard, zijn er op genetisch vlak geen verschillen tussen de twee behalve dat Shinzon iets jonger is, maar voor de rest denken en reageren ze op dezelfde manier.

Dat Star Trek - Nemesis (geregisseerd door Stuart 'US Marshals' Baird) is geflopt in de States is een teken aan de wand dat het grote publiek wat is uitgekeken op de Star Trekkers.  
Patrick Stewart heeft de ontgoochelende Box Office cijfers ook gezien en de boodschap be-grepen want kort na de bekendmaking hoeveel geld er in de bioscoop-kassa's zat na 1 week-end Nemesis vond hij ook dat er een einde mocht (of zei hij moest ?) aan komen.  Na 6 jaar Star Trek episodes en vier langspeelfilms gaf hij de indruk er de brui te zullen aan geven, een stelling waaraan wij persoonlijk weinig waarde hechten.
We vrezen dat zolang de balans kosten-baten nog positief is, de kans groot is dat we nog meer Star Trek mogen verwachten, de poster van deze Nemesis zegt niet voor niets A generation's final journey begins.  Het laatste reisje lijkt dus nog maar pas begonnen en een reis in het heelal is op zich al onbeperkt...

Deze Nemesis heeft niets gebracht die ons nog zou doen uitkijken naar een nieuwe Star Trek langspeelfilm.  In tegenstelling tot andere sf-films zoals Star Wars bv. blijft men vastzitten aan de USS Enterprise en bij deze Star Trek prent blijkt dit zijn beperkingen te hebben op het vlak van scenario.

Vreemd genoeg is de idee voor Star Trek - Nemesis ontstaan op Broadway.  Daar ont-moette Brent Spiner die toen de hoofdrol vertolkte in de musical 1776, John Logan, scenarist van Gladiator.  Die liet verstaan dat hij zelf een fan was van Star Trek en toen hij hoorde dat Rick Berman van plan was een nieuwe Star Trek te gaan opnemen ging hij samen met Spiner het scenario schrijven van Star Trek - Nemesis.
Met het gekende eerder teleurstellende gevolg...