Sinterklaas en zijn leger van pieten kent weer drukke tijden. Men probeert alles in gereedheid te brengen voor Sinterklaasdag. De voorbereiding alleen al is altijd een race tegen de klok

alle bestellingen van speelgoed moeten op tijd binnenkomen, maar ook het ‘lekkers’ wat er voor velen bij hoort, het moet allemaal op tijd klaar staan, Sinterklaas moet beschikken over een team van goed uitgeruste pieten die in staat zijn om in een korte tijd zoveel als mogelijk schoentjes te vullen en ga zo maar door…
Elk jaar duikt er links of rechts altijd wel een probleempje op wat gelukkig in de meeste gevallen wordt opgelost. De belangrijkste tegenvaller dit jaar is het ontbreken van een grote zending knuffels. Die zijn weliswaar onderweg, maar hebben zoveel vertraging opgelopen dat het maar de vraag is in hoeverre ze nog op tijd aankomen om aan de kinderen bezorgd te kunnen worden op de dag van Sinterklaas.

Kornee Kwastenbroek (Tom Audenaert die je zeker nog herinnert van zijn rol als de blinde Jozef in “Hasta la Vista”, volgende maakt ook te zien in “Wat Mannen Willen” !) zong al van kleins af aan steevast zijn Sinterklaasliedje wanneer 6 december nadert. Elk jaar opnieuw. Maar zonder succes. ’s Morgens geen cadeautjes, geen pepernoten, geen marsepein, geen speelgoed, niks, enkel een lege schoen… Het is iets wat zich elk jaar opnieuw herhaalde waardoor Sinterklaas voor Kornee helemaal niet de magie van Sinterklaas oproept zoals bij alle andere kinderen - meer nog - Kornee haat de man zelfs. Wat hij echter niet weet is dat het eigenlijk door een dom misverstand is dat het witte paard en alles wat erbij hoort al die jaren steeds zijn huisje is voorbijgelopen…
Maar de kleine knaap van toen is een volwassen man geworden die zint op wraak. Kornee is nu een uitvinder en op een dag slaagt hij er in om ‘moepies’ te maken. Die pluizige dingen lijken zo’n beetje op een combinatie van een vriendelijke versie van ‘Animal' uit de Muppet Show en een gekleurde ‘furby’. Hun namen ?  Wommie en Giebel. Ze kunnen zelfs praten, horen, zien, bewegen… En dus zijn zij de ideale partners om bij de jaarlijkse opdracht van de Sint eens flink wat stokken in de wielen te steken.
En… Kornee heeft geluk : hij verneemt uit Sintenkringen dat de knuffels die onderweg zijn naar het Kasteel van Sinterklaas met flink wat vertraging of zelfs te laat zullen aankomen. En dus doet hij de Heilige Man een voorstel. Wat wanneer hij nu eens de knuffels levert ?  Sinterklaas ziet dat alternatief wel zitten en gaat onmiddellijk akkoord. Ondertussen zorgt Kornee er voor dat er voldoende knuffels geleverd worden én dat de levering voor de Sint die toch nog net op tijd aankomt, in de walgrachten rond het kasteel verdwijnt. Hij probeert hierna afspraken te maken met zijn twee ‘moepies’ maar die hebben het verkeerd begrepen. Hun opdracht was om al het speelgoed te stelen van de kinderen maar men steelt nu ook telkens hun schoentjes. En dat zorgt natuurlijk voor heel veel verdriet bij de kinderen (die nu ook op één schoen naar school moeten) en boosheid bij de ouders. En de pieten, die zitten natuurlijk ook met de handen in het kroezelhaar en proberen te achterhalen wie verantwoordelijk is voor deze valse streek !

Wie “sinterklaas” ingeeft als zoekopdracht in onze zoekmachine rechts bovenaan en ‘films’ selecteert als categorie stelt vast dat er elk jaar opnieuw wel één of meer films rond de Heilige man in de zalen wordt gedropt. Deze “Sinterklaas & de Verdwenen Schoentjes” is zo’n beetje de Nederlandse inzending dit jaar, tegelijk komt Stijn Coninx ook met zijn versie in de zalen met de titel “Ay Ramon !”, zo’n beetje de Belgische inzending als het ware. De Nederlanders mogen dan tot ons groot jolijt de spreekwoordelijke boot in gegaan zijn voor het EK Voetbal, hun film is een waardevolle inzending als Sinterklaasfilm !

“Sinterklaas en de Verdwenen Schoentjes” werd integraal opgenomen in Nederland en is de vierde Sinterklaas-film van de “Club van Sinterklaas” die te zien is op de Nederlandse televisie. Vorig jaar nog won “Sinterklaas en het Pratende Paard” nog het (Abraham Tuschinski Fonds) Gouden Kalf van het Publiek 2015, voor het eerst overigens dat een Sinterklaas-film met deze prijs werd bekroond. “Sinterklaas & de Verdwenen Schoentjes” werd geregisseerd door Ruud Schuurman die in het verleden ook al meerdere afleveringen regisseerde van de reeks ‘Rechercheur Ria’ en ‘Verliefd op ibiza’.

Als volwassene oordelen over een film die zich bijna exclusief richt tot kinderen lijkt moeilijker dan het is. Tenzij je als journalist de film zag op een persvisie (lees : zonder kinderen), kan je gegarandeerd de film tijdens een publieksvertoning in de goeie ‘setting’ zien : omringd door kinderen. En ouders met kinderen. Die laatste proberen de spontane en vooral eerlijke reacties van hun dreumesen in de kiem te smoren maar (enkel) bij dit soort van films storen deze uitlaten ons he-le-maal niet. Voor de rest verplaatsen wij ons gewoon naar onze kindertijd zo goed en zo kwaad als mogelijk en bij deze Sint-film was dit niet eens een moeilijke opgave. De film zorgt er voor dat je vrij makkelijk opnieuw doodrongen wordt van de fantastische tijd die ook wij als kind mochten meemaken in deze periode van het jaar. De pieten zijn in deze film nog steeds heel erg zwart (niet-zwarte pieten zijn voor ons zo absurd als een suikertaks voor dranken zonder suiker) en blinken uit in hun diversiteit : de Testpiet, de Muziekpiet, de Coole Piet, de Profpiet, de Hoge Hoogte piet, de Danspiet, de Keukenpiet,...