Varda's lyrische requiem voor Mona, een jonge zwerfster, van wie het doodgevroren lijk wordt teruggevonden. De laatste maanden uit het leven van de jonge vrouw komen tot leven door de herinneringen van de mensen die zij kort ontmoette en het effect dat zij op hen had. Varda verklaart helemaal niets over Mona, die fungeert als een weinig flatterende spiegel voor andermans dwaasheden, vooroordelen en angsten. Hoewel fictie, heeft de film de kracht van een documentaire.