Dit is er dus weer zo eentje, een 'slasher film' in vaktermen. De titel laat het missschien niet onmiddellijk vermoeden maar de DVD-cover laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Van de jonge vrouwenbenen die vanonder het rokje vandaan komen lopen straaltjes bloed naar beneden. In de achtergrond een pickup-truck in een maar weinig verhullende waas van geheimzinnigheid. Laat ons daar nog aan toevoegen dat (ook al in bloedrode letters) een rechthoekje is voorzien op de inlay met de term 'UNRATED' terwijl het 16-symbooltje en 'Raw Feed' logo echt wel overbodig zijn om duidelijk te maken dat dit wel een ruige, rauwe film moet worden...

Nicole Callow pakt op een morgen haar spullen bij elkaar en vertrekt thuis. Haar vriend die in al zijn enthousiasme niet kan nalaten even te toeteren bij zijn aankomst geeft ze nog snel een vermaning (maak mijn ouders niet wakker...) en dan kan het duo Argyle Texas vaarwel zeggen en zijn tocht aanvatten naar Los Angeles. Het verliefde paartje kan het niet nalaten onderweg even een halte te houden maar het belooft alvast de leukste rustplaats te worden op hun reis naar Californië.

De volgende keer zijn de twee net het bordje Rest Stop voorbijgereden wanneer Nicole even het toilet wil opzoeken. Dat de sanitaire voorzieningen niet echt een voorbeeld zijn van hygiëne is nog het minste van haar zorgen. Wanneer ze terug buitenkomt is haar vriend Jesse verdwenen. Nicole vermoedt dat het een flauwe grap is van hem maar even later duikt de man met de pickup truck op. Wanneer Nicole plaatsneemt op de met bloed doordrenkte bestuurderszetel van Jesse's auto rijdt hij op haar in. Ze kan ternauwernood nog ontsnappen aan de mysterieuze belager maar die weet van geen ophouden.

Aan bloed geen gebrek in deze Rest Stop. Aan weirdo's ook al niet. Maar liters bloed en een paar vreemde figuren maken natuurlijk nog geen goede film. De krijtlijnen van dit soort van films zijn al zo vaak de referentie geweest dat je al met heel wat spitsvondigheden moet voor de dag komen (op vlak van scenario, effecten, plot twists,...) om de kijker positief te stemmen of aangenaam te verrassen.

Jammer genoeg is daar een nijpend gebrek aan in Rest Stop. Sommige scènes gaan zo hard uit de bocht dat het voor een journalist/recensent pijnlijk wordt. Het stukje waar een Politieman zich na een spreekwoordelijke eeuwigheid realiseert dat hij nog over een vuurwapen beschikt is er zo één, wat erop volgt ook (tweede schotje alstublieft) zal voor sommigen ergerlijk zijn (jaaaa jaaaaa, het was een droom). De slotconclusie is gauw gemaakt : nauwelijks de status van B-film waard.

De extra's dan. Zoals de titel al laat vermoeden zorgt 'foto's on the bus' voor enkele gruwelplaatjes. En kan je in 'Home Video Scotty's Blog Expose' zien hoe gestoord de familie van het baasje wel is wel is. Men giet het hier in de vorm van een soort video-dagboek waarbij duidelijk wordt dat het arme kereltje toch al veel heeft meegemaakt? John Shiban geeft in 'De regisseur neemt de speciale effecten onder het mes' een woordje uitleg bij enkele van zijn bloedig(st)e scènes maar meer dan wat 'lauw' commentaar bij de meest expliciete beelden (die tong-scène !) is het niet. Jaimie Alexander komt aan het woord in een bijna 9' durend interview wat ons meteen al bij het laatste extra brengt, dat waarin een vijftal alternatieve eindes worden voorgesteld. Altijd leuk natuurlijk en dus een redelijke afsluiter van een aantal extra's die helaas in het verlengde liggen van het niveau van de film.