Brazilië. Nordeste. De staat Pernambouc.
Een immens benzinestation te midden van de verschroeide aarde, doorkliefd door een eindeloze weg.
Cocada en Nego zijn 14 en 13 jaar oud.
Cocada droomt ervan vrachtwagenchauffeur te worden. ‘s Nachts slaapt hij in de cabine van een vrachtwagen. Overdag helpt hij de anderen en doet klusjes. Zijn vader werd vermoord en hij heeft in de figuur van Mineiro een surrogaat-vader gevonden, een trucker die de tijd neemt om met hem te praten en hem te steunen wanneer de lokroep naar gemakkelijk verdiend geld groot wordt.
Nego woont samen met zijn broers in een favela. Zijn moeder zou willen dat hij, na het werk op het veld, naar school gaat om een opleiding te volgen, maar Nego wil weg om geld te verdienen. ‘s Avonds draait hij rond het benzinestation, gefascineerd door de verlichte vitrines vol koopwaar en eten.
Met zijn vriend Cocada kijken ze naar het af- en aanrijden van vrachtwagens en reizigers en laten ze zich opslorpen door de indrukken die ze krijgen van dit grote land waarover ze zo weinig weten.
Met een maturiteit die typisch is voor hen die tegenspoed kennen, stellen ze zich vragen over hun identiteit en hun toekomst. Hun enige perspectief : een weg naar São Paulo of elders.