Sommigen zien ze als ze gedronken hebben, andere halen hun portie tijdens een dagje dierentuin of -park, en ook in de multiplexen zijn ze deze zomer moeilijk te ontlopen - allemaal beestjes. Het nieuwste product uit de stal van Dreamworks Animation concentreert zich immers alweer voluit op 3D-dieren. Gelukkig is het resultaat beter te smaken dan het wat fletse Madagascar van vorig jaar. Een volkomen triomf is ook deze nieuwste worp niet. Het eerste deel is vrij repetitief, en het duurt een tijdje vooraleer de grappen en spitsvondigheden echt vruchten afwerpen.

Eekhoorn RJ (Bruce Willis zonder yippiekayee-saus) denkt maar aan één ding: eten. Hoe meer door de mensen gefabriceerd ongezond conserveringsmiddel daarbij op het menu staat, hoe beter. Beer Vincent (Nick Nolte) koestert net dezelfde gedachte. De winterslaapvoorraad van Vincent is dan ook een geliefkoosd doelwit voor RJ, die ditmaal de vrij dodelijke fout maakt de beer uit zijn winterslaap te wekken tijdens de grote roof. Tijdens die faliekant afgelopen missie gaat bovendien Vincents voorraad verloren en om zijn hachje te redden kan RJ maar één ding doen: op een week tijd de volledige berenvoorraad voedsel vervangen, inclusief rood transportkarretje.

Een onbegonnen taak, totdat RJ het kielzog kruist van de 'familie' van schildpad Verne (de in Europa zo goed als onbekende komiek Gary Shandling). Wanneer Verne en de andere winterslapers bij het begin van de lente ontwaken zien zij tot hun ontsteltenis dat hun territorium voortaan afgebakend is door een schier onophoudelijke haag, waar een vers neergepote hypermoderne Amerikaanse voorstad achter schuilgaat. Een plaats waar niet gedomesticeerde dieren uiteraard niet welkom zijn. Verne slaagt erin zijn vrienden in hun nieuwe lot te laten berusten, maar dat is buiten RJ gerekend. De wasbeer laat de dieren kennismaken met de geneugten van mensenvoedsel en het duurt niet lang of de dieren wagen zich, ondanks Vernes protest, bij de vijandelijke tweevoeters op zoek naar junkfood van allerlei slag. En ja, beste kijkbuiskinderen en animatieliefhebbers, die gemene RJ gaat al het voedsel dat ze verzamelen op zijn beurt inpikken om zo zijn schuld bij Vincent te vereffenen. Foei foei.

Iedereen die ooit in een deuk lag bij Tom en Jerry of een achtervolgingscartoon uit de Looney Tunes-stal zal ongetwijfeld zijn hartje kunnen ophalen bij Over the Hedge. Zeker tijdens het tweede deel, wanneer het tempo vrij hoog ligt en de situaties spitsvondig genoeg zijn om het cordon van verplichte nummertjes te doorbreken. Want ja, vriendschap is belangrijk en vergeven is gezond (zie hiervoor ook nog Cars) en aan het eind komt alles goed na een dolle achtervolging (de Toy Story-blauwdruk doet het nog steeds in het genre).

Op grijze maandagen durven we nog al eens mopperen over dat gebrek aan inspiratie en repetitieve verhaallijnen, maar op met hittegolftemperaturen omgeven felkleurige verlofdagen zijn ook wij dik tevreden met grappen rond ontploffende barbecuesets en clandestiene zoogdieronthaarders die enkel in Texas vrij te koop zijn.