Als we de beesten mogen geloven, dan is het leven in de zoo van New York niet echt iets om jaloers van te zijn. Maar... we mogen natuurlijk niet veralgemenen hier want het is vooral Marty de zebra die aan de spreekwoordelijke klaagmuur staat. Je kan dit bijna letterlijk nemen want in het tienjarig leven van de zwart-wit gestreepte is er qua omgeving toch nog niet veel veranderd voor hem, de muren die hem omringen zijn nog steeds dezelfde als tijdens zijn eerste dag zoo... Elke dag lijkt ook wel dezelfde. Net zoals Alex de leeuw, Melman de giraf en Gloria het nijlpaard worden alle dieren elke dag opnieuw aangestaard door duizenden bezoekers die maar wat blij zijn als één ervan eens zijn kunstjes toont... Ook op het vlak van verzorging kunnen de dierentuin-bewoners niet klagen maar Marty is op een punt gekomen dat hij vooral uitkijkt naar de andere kant waar het gras natuurlijk zo-veel groener is... Echt verrassend is het voor zijn dierlijke vrienden dan ook niet wanneer hij op een nacht het leven van een opgesloten dier vaarwel zegt en ontsnapt. Hij wordt in zijn voornemen immers gesterkt door een viertal pinguins die plots op zijn territorium de kop opsteken en dachten dat ze al ver genoeg gegraven hadden bij hun vaste voornemen om te vluchten richting Antarctica. Na zijn ontsnapping moet Marty toch wel even de weg vragen aan het paard onder de Politieman, kwestie van zo snel mogelijk de stad te kunnen verlaten... Maar zijn vrienden laten Marty natuurlijk niet zomaar in zijn ongeluk lopen. Op een wel heel brute en makkelijke manier staan ze al snel ook buiten de muren van de dierentuin en gaan op zoek naar hun gestreepte vriend. Wanneer een nijlpaard, een giraf en een heuse leeuw op stap gaan in New York, dan zorgt dit natuurlijk voor heel wat opschudding op alle plaatsen waar de viervoeters voorbijkomen en zeker voor het samenkomen van wel héél, héél veel politiemensen in Central Station waar de drie net Marty in de de poten sluiten...

Dierenrechten-organisaties zien in de ontsnapping van de beesten hét bewijs dat het soort van dieren dat op de vlucht is geslagen eigenlijk thuishoort in hun vertrouwde omgeving, een specifiek deeltje van moeder natuur dus waar ze zich veel beter zullen thuisvoelen dan in gevangenschap. Zo gezegd zo gedaan, het viertal wordt in een dichtgespijkerde houten kooi verscheept met als eindbestemming Kenia maar begint na het ontwaken meteen te ruziën en ontsnapt nog maar eens. Even later spoelen ze aan op een eiland. En krijgen ze het bezoek van een viertal pinguins, ook al afkomstig van dezelfde zoo... maar eigenlijk Antarctica als eindbestemming in gedachten hadden... Madagascar werd gemaakt door Eric Darnell (ook al verantwoordelijk voor Antz, de eerste computer-animatiefilm van Dreamworks Animation), bijgestaan door Tom McGrath die hiermee zijn langspeelfilm-regiedebuut maakt. Eric Darnell en producente Mireille Soria hadden net voor het opstarten van dit Madagascar-filmproject een tijd gewerkt aan de Rockumentary waarin A Hard Days' Night van The Beatles centraal stond en vier pinguins de hoofdrol vertolkten. De pinguin-film belandde om een aantal redenen in de spreekwoordelijke koelkast maar de pinguins kregen toch hun plaatsje in Madagascar. Meer nog, Tom McGrath voelde zich na al zijn werk aan het vorige pinguin-filmproject zo verbonden met deze personages dat hij de stem van 'Skipper', de leider van het viertal, voor zijn rekening nam. Chris Miller (regisseur van de derde Shrek film en in de vorige Shrek films al stem van dienst voor de toverspiegel) leende zijn stem aan Kowalski, een andere pinguin. Het lijkt bij Dreamworks één grote familie te zijn want ook Conrad Vernon (regisseur van Shrek 2) zorgde voor een stem, die van van Mason, de pseudo-intellectuele aap met een talent voor het vertalen van gebarentaal...

Ook nu weer lijkt men het onderste uit de kan gehaald te hebben op het vlak van computer- animatie. Men deed hiervoor een beroep op Hewlett Packard dat met zijn 'Utility Rendering Service' de zwaar belastende computer-klus hielp klaren. Maar ook voor het VSC (het 'Virtual Collobaration System') van Dreamworks was de inbreng van HP van onschatbare waarde. Het was hét middel bij uitstek om ervoor te zorgen dat iedereen die aan de film meewerkte als het ware op twee plaatsen tegelijk kon zijn. Dreamworks heeft immers niet alleen een vestiging in Redwood City maar de animatie-afdeling is gevestigd in Glendale... De wanden vullende schermen zorgden voor de mogelijkheid tot het houden van video-conferenties waarbij het maar een fluitje van een cent was het special effect of de scenario-bocht op het grote scherm te toveren en zo met kennis van zaken te kunnen oordelen of van ideeën te wisselen... Madagascar is er dus weer eentje uit de Dreamworks eh... stal - kwestie van een passende terminologie aan te houden. En ondanks de wel heel beperkte speelduur (reken maar op een slordige 80 minuten tenzij men je een verdomde pauze van 10 minuten opdringt natuurlijk) toch wel een geslaagde animatiefilm. Met héél veel goede muziek en een paar flinke billenkletsers. De Chariots of Fire scène bijvoorbeeld alhoewel we het stukje waarin een massa maki's onder leiding van Koning Julien de 13e hun ding doen op de klanken van I like to move it move it tot absoluut hoogtepunt bekronen. Het stemmetje van Sacha Baron Cohen (beter bekend als Ali G.) maakt hierbij de pret echt wel compleet. Het verhaal mag dan misschien niet het meest creatieve zijn, het is geen minpunt dat doorweegt voor een film die in meer zalen in de Nederlands gedubte versie vertoond wordt dan in de originele versie die wij zagen... Het zal de klein mannen niet storen en het allemaal makkelijker begrijpbaar maken. En de meegekomen mama's en papa's ? Tja, die moeten natuurlijk in de geldbeugel tasten in het geval van een verplichte pauze om hun jonge spruiten te voorzien van ijsjes, chips, Cola, snoepjes of weet ik nog meer welke zoethoudertjes beschikbaar zijn hiervoor.