In 1999 tekende het toen nog broederpaar Andy en Larry Wachowski met The Matrix voor een vernieuwende metafysische sciencefictionprent die door zijn visuele panache en ideeënspuiterij over vrije wil versus kuddegeest net niet onder zijn hoogdravendheid bezweek. De dubbele sequels in 2003 - The Matrix Reloaded en The Matrix Revolutions - deden dat wel, en dan vooral Revolutions - een pretentieus stuk ballast waar bijna geen doorkomen aan was.

Zaak gesloten denk je dan, maar neen: achttien jaar later is daar plots The Matrix Resurrections. Een vervolg dat Warner Bros al lange tijd wou maken, desnoods zonder inbreng van de inmiddels van gender veranderde zussen Wachowski. Maar dat liep niet echt van een leien dakje, script- en rebootvoorstellen van onder meer Zak Penn - scenarist van onder andere Ready Player One en Free Guy - ten spijt. Totdat Lana the artist formerly known as Larry Wachowski alsnog het licht zag. Aangegrepen door de dood van haar ouders besloot ze om Warner toch ter wille te zijn met een vierde The Matrix-film. Onder het motto: als ik mijn ouders niet kan terugbrengen, dan wel Neo en Trinity.

Rouwverwerking dus, maar eigenlijk doe je er goed aan om de begroeting respectvol te skippen. Tenzij je echt, maar dan ook echt alles over The Matrix weet, zelfs Revolutions een meesterwerk vond en je de doventolken van het overlegcomité ervan verdenkt sublimale boodschappen de wereld in te sturen. Enkel als je aan die drie voorwaarden voldoet zal je The Matrix Resurrections omarmen als een oude vriend. In alle andere gevallen duik je beter in een cactusbad of orden je je collectie roestige nagels nog eens van groot naar klein. Als je die al zou hebben.

Is er een plot? Ja hoor, gevangen in potsierlijke en zelfingenomen navelstaarderige en zelfreferentiële metakronkels wordt met medewerking van Cloud Atlas-auteur David Mitchell een poging gedaan de polsslag van ware liefde te meten terwijl er armpje wordt gedrukt met de technologische en maatschappelijke stand der dingen anno nu. Maar hou gerust je handen in je zakken want deze hautaine evenwichtsoefening sleept zich tergend traag en traag tergend van de ene nonsensicale scène naar de andere. Het zal wel frontaalkwabmasserende fanservice zijn zeker? Al weet het visueel ook niet te verrassen: alles wat je hier te zien krijgt hebt je al drie keer eerder gezien - in identiek dezelfde setting zelfs.

Om een lang verhaal kort te houden: Jaws The Revenge, Kindergarten Cop 2, FC De Kampioenen - Viva Boma, Son Of The Mask, Superman - The Quest For Peace, Deuce Bigalow: European Gigolo, Teen Wolf Too, Escape Plan 2, Paul Blart - Mall Cop 2, I Still Know What You Did Last Summer, Scary Movie 4, Police Academy - Mission To Moscow, Batman & Robin, Blues Brothers 2000, The NeverEnding Story III, Crocodile Dundee In Los Angeles, Grease 2, King Kong Lives, Look Who’s Talking Too, Cannonball Run II en Ice Age: Collission Course zijn allemaal te prefereren boven The Matrix Resurrections. Iedereen komt als je Neo roept? Nee hoor.