« Les Bureaux de Dieu » schetst in een fictiefilm het reilen en zeilen in een Centrum voor Familieplanning. (Jonge) Vrouwen komen er om zich te informeren over de keuze die ze in een bepaalde situatie kunnen of moeten maken in plaats van die situatie te ondergaan. Bij alle vrouwen draait het om hun seksuele vrijheid en het moment waarop ze een kind zullen hebben of niet. Ze worden ontvangen door huwelijksconsulentes die hun job doen uit overtuiging en die vaak echte militantes zijn. In de loop van de gesprekken neemt de keuze vorm die elke vrouw zal maken en die een beslissende wending zal geven aan haar leven. Djamila zou graag de pil nemen omdat het nu serieus is met haar vriend. Zoé krijgt van haar moeder condooms maar wordt door haar voor hoer uitgemaakt. Nedjma verstopt haar pil buitenshuis omdat haar moeder haar handtas doorzoekt. Hélène vindt dat ze te vruchtbaar is. Clémence is bang. Adeline had haar baby willen houden, Margot ook. Maria Angela zou willen weten van wie ze zwanger is. Ana Maria heeft gekozen voor de liefde en de vrijheid. Anne, Denise, Marta, Yasmine en Milena zijn de consulentes die hen ontvangen en horen hoe ze zich afvragen hoe seksuele vrijheid mogelijk is. In les Bureaux de Dieu lacht men, huilt men en heeft men het te druk. Er wordt gedanst, gerookt op het balkon. Men komt er anoniem met een banaal of halucinant verhaal.