Vrouwen in tankstations: er durft er nogal eens eentje te verdwijnen.

In 1988 bijvoorbeeld verdween Saskia Wagter tussen flesjes water en voorverpakte halve stokbroden langs een Franse autoroute – duidelijk niet die du soleil. Vijf jaar later was het ergens in Washington de beurt aan Diane Shaver om hetzelfde lot te ondergaan tussen beef jerky’s en Snickersrepen. Al gaat het hier eigenlijk om dezelfde vrouw daar The Vanishing een remake was van Spoorloos. En in 1997 verdween Amy Taylor in de buurt van een tankstation langs een snelweg in Californië. Technisch gezien was dit niet echt een verdwijning in een tankstation, maar die Breakdown krijgt alsnog een eervolle vermelding in deze inleidende inleiding die hoort bij de recensie van Last Seen Alive waarin Lisa Spann na een pitstop aan een tankstation niet meer terugkeert naar haar man Will die op luttele meters afstand van de stationsshop zijn auto aan het voltanken is. Kwestie van de sfeer van deze rechtlijnige actiethriller wat te kunnen schetsen.

Want waar oh waar is Lisa naartoe: de vraag waar alles hier om draait. Aangezien Will Spann wordt vertolkt door Gerard Butler – maar het kon evengoed Liam Neeson zijn geweest – komt het antwoord er pas na heel wat vuistslagen en pistoolknallen. Last Seen Alive heeft geen enkele filmische pretentie of aspiratie. Voordeel: wie niet hoog klimt, kan ook niet laag vallen. Meteen de reden waarom Last Seen Alive drie sterren achter de titel krijgt geschoven. Niet omdat dit een nagelbijter eerste klas is, maar wel omdat dit een film is die binnen de krijtlijnen van het derivatieve B-genre doet wat het wil doen zonder zich daarbij in duizend bochten te moeten wringen of zonder zich belachelijk te moeten maken.

De uiteindelijke reden van de ontvoering van Lisa (Jaime Alexander) is weliswaar wat banaal en de ‘hoe wat en waarom’-vragen deemsteren ook wat weg eens regisseur Brian Goodman en scenarist Marc Frydman in het tweede deel het thriller-/politiefilmluik actiegedreven inkleuren. Maar daar is het natuurlijk een Gerard Butler-film voor. Een afsluitende dissertatie over de invloed van het marxisme op een oligopolie in tijden van opwaartse aanbodselasticiteit terwijl er op de buitenlandse markten al een devaluatie van oliederivaten wordt aangekondigd zou vlak voor het eind goed, al goed-slotakkoord wat raar zijn geweest. Wel origineler, maar raar.

Last Seen Alive is sowieso het best te pruimen in de pakweg eerste drie kwartier waarin de eigenlijke ontvoering/verdwijning en de manier waarop Butler op kruissnelheid komt aardig vertier biedt. En wie destijds zes seizoenen lang met veel plezier naar de sprookjesfantasyreeks Grimm heeft gekeken mag zich dan weer verheugen om Russell ‘Hank’ Hornsby nog eens terug te zien. Wie daar nooit heeft naar gekeken, mag de vorige zin negeren. En deze eigenlijk ook. En dus gewoon stoppen met lezen na ‘aardig vertier biedt.’ Wat zo’n – of eigenlijk precies – zes zinnen geleden (semi)afsluitend te lezen stond. Schrijfkronkelnonsens in de staart van recensies over films rond vrouwen die verdwijnen in tankstations: ze durven nogal eens de kop opsteken. Blijkbaar.