Feitelijk eigenlijk zijn Frankenstein en Dracula tijdens dezelfde nacht geboren. Of toch minstens tijdens dezelfde driedaagse. Ergens in de zomer van 1816 om precies te zijn, tussen de muren van de Zwitserse Villa Diodati.

De villa was toen gehuurd door de Britse dichter annex enfant terrible Lord Byron die in zijn geboorteland Engeland onder meer door zijn incestueuze relatie met zijn halfzus persona non grata was. Byron verbleef in de villa met zijn persoonlijke lijfarts John William Polidori. Tijdens de geschiedschrijvende driedaagse waren dichter Percy Shelley, zijn echtgenote Mary Shelley en diens halfzus Claire Clairmont te gast bij Byron. Hun gezamenlijk verblijf vormde de basis voor zowel Mary Shelleys in 1818 verschenen roman Frankenstein als Polidori’s in 1819 verschenen kortverhaal The Vampyre, algemeen beschouwd als het eerste literaire vampierenproza ooit.

Waarom de zomer van 1816 geboekstaafd staat als feitelijke bron? Omdat Byron, de Shelleys, Polidor en Clairmont elkaar tijdens hun samenzijn uitdaagden om allemaal een horrorverhaal te bedenken waar ze hun eigen angsten mee onder ogen konden zien. Zo wordt algemeen aangenomen dat Frankenstein is ontstaan door Mary Shelley’s verdriet om de dood van haar prematuur geboren kind.

Scenarist Stephen Volk bundelt in Gothic de gebeurtenissen tijdens een stormachtige nacht waarin Byron en co zich tijdens hun creatiedrift te buiten gaan aan gerampetamp, laudanum en visionaire nachtmerries. Een fictieve invulling van een non-fictief gegeven, al zal het waarschijnlijk niet ver naast de waarheid zijn. Bijna alle betrokkenen stonden bekend om hun bacchanaalexcessen, seksuele appetijt en fascinatie met de duivel en de dood. Ken Russell gebruikt die historische waarheden in een treffend tijds- en ruimtekader waarin hij anderhalf uur lang groteske en (jawel) gotische gruwelbeelden over het scherm strooit: ratten, bloedzuigers, demonische baby’s, geestverschijningen, gedefinieerde en ongedefinieerde monsters … ze passeren allemaal de revue in een historisch verantwoorde satansmaalstroom.

Jitterbuggen vrolijk mee in de duivelsdans: Gabriel Byrne als Byron, Timothy Spall als Polidori, Julian Sands als Percy Shelley, Natasha Richardson als Mary Shelley en de debuterende Myriam Cyr als Clairmont. Gothic is zoals veel van Russells werk een zotte film, maar de gruwelbeelden passen perfect binnen de thematiek. Een brave en rechtlijnige aanpak zou hier misschien zelfs zonde zijn geweest. Narratief is Gothic te vrijblijvend om een vuist te maken, maar visueel is alles nagenoeg perfect om zonder schroom handen met Beëlzebub te kunnen schudden.