Het onzinnigste bewijs van liefde, dat een man z'n vrouw kan geven, bestaat erin, haar minnaars op te ruimen. Vic verdraagt, in ieders bijzijn, het verleidingsspelletje van Melanie zonder andere reactie dan een ironische vrijgevigheid. Maar zodra hij voelt dat Melanie zich aan een andere man hecht en hem dreigt te ontsnappen, doet hij het nodige om het gevaar voorgoed te verwijderen. Zijn maatschappelijke rang, zijn onbesproken moraliteit, zelfs zijn vrijgevigheid, maken het onmogelijk, hem echt te beschuldigen, ondanks steeds zwaardere verdenkingen. Melanie, van haar kant, voelt, raadt, komt in opstand en krijgt ten slotte het bewijs dat Vic doodt, maar uit liefde voor haar. En hoe zo'n passie weigeren ?