Michael is gelukkig getrouwd, heeft twee schattige kinderen en een vrouw die nog steeds veel van hem houdt. Nochtans zorgt zijn job ervoor dat hij regelmatig voor lange tijd naar het buitenland moet. Ook nu weer moet de soldaat naar Afghanistan, het is voorzien dat hij pas in februari terug naar huis kan keren. Het is voor Michael een vertrek dat niet verschilt van die andere keren en ook nu weer nodigt hij zijn ouders uit bij hem thuis voor een etentje met zijn allen. Ook zijn broer Jannik, pas terug op vrije voeten, mag aan de dis plaatsnemen. Zijn verleden heeft relationeel voor een flink contrast gezorgd met zijn broer. Michael heeft een vaste job, hij niet/nooit. Michael heeft zijn eigen gezinnetje, huisje, tuintje, Jannik kent enkel een opeenvolging van vluchtige, kortstondige relaties met gewillige dames die hij steevast op caf? ontmoet. Bijkomend extra genant punt hierbij is dat hij in een dronken bui regelmatig eens zo'n dame voorstelt aan ma en pa... Deze keer wordt de leger-missie in Afghanistan bijzonder kort. De helicopter met Michael als één van de inzittenden ontploft en stort in zee... Geen spoor van Michael en gezien de omvang van de ramp wordt hij dood verklaard. Zoals gebruikelijk bij dit soort situaties bieden zich op een morgen twee mannen in kraaknet uniform aan bij de woning van Sarah. Ondanks dat Sarah altijd met een dramatische afloop rekening hield, stort haar wereld in. Met enkel een officieel maar kort bericht van de legertop wordt Michael ten grave gedragen... Vreemd genoeg blijkt Jannik de enige persoon te zijn die hierna voor steun en troost kan zorgen bij Sarah. Aanvankelijk neemt hij de mannen-klusjes in huis voor zijn rekening maar stilaan maakt de vriendschap tussen hem en Sarah plaats voor genegenheid en diepere, intensere gevoelens die een stuk verder gaan dan de loutere vriendschap van daarvoor. Maar dit emotionele herstel na een groot verlies houdt geen rekening met het feit dat Michael de ramp met het vliegtuig toch overleefd heeft...

Brothers is een film die op papier weinig aantrekkelijk is. Een Deense film met een budget van nauwelijks 3.000.000 Euro, de eerste keer dat Hollywood-ster Connie Nielsen (One Hour Photo, The Hunted, Basic) in een Deense film te zien is, we zaten hier niet echt op te wachten maar regisseur Susanne Bier (Open Hearts) slaagt met brio in wat zij het belangrijkst vindt in films : het beschrijven van emoties en het tonen van gevoelens. Het contrast tussen de brutaliteit in Brothers met de menselijke warmte, tederheid en intimiteit was voor haar dus echt wel een doel op zich. Eén die ze volgens ons op een bijzonder geslaagde manier heeft bereikt.

Brothers kent een warrig begin. Voor wie nog geen synopsis van de film onder ogen kreeg wordt het wat zoeken en tasten om de start niet te missen van dit sterke Deense drama. Maar eens je een klare kijk krijgt op de rolverdeling als fudament voor het verhaal, begint de opbouw naar iets wat uitgroeit tot één van de sterkste drama's van dit jaar tot nu toe. Het klinkt allicht verwarrend en onbegrijpelijk voor wie Brothers nog niet zag, maar het verwerkingsproces van Sarah wordt als het ware bedreigd door het feit dat Michael nog in leven is. Het zorgt voor een heel bijzonder contrast tussen twee situaties. Aan de ene kant het emotionele herstel van Sarah gevolgd door ontluikende gevoelens voor een andere man en aan de andere kant het feit dat Sarah misschien nog kan herenigd worden met de man waarvan ze al die tijd heeft gehouden. Susanne Bier diept het allemaal flink uit en zorgt voor een filmische apotheose wanneer ze die twee elementen bij elkaar brengt. Maar ook hierna zet ze nog geen punt achter het verhaal, de gemakkelijkste oplossing die we haar zelfs niet zouden kwalijk genomen hebben. En volgt er nog een sterke confrontatie tussen de protagonisten van Brothers, nog voor het ook al sterke einde van de film.