Zijn vader werkte als letterzetter bij The Jewish Daily Forward. Lee J. Cobb groeide op in de regio van de Lower East Side in New York. Als kind was hij een veelbelovend virtuoos op de viool maar een gebroken pols maakte een einde aan een beloftevolle carrière als muzikant.

Op 17-jarige leeftijd liep hij weg van huis en trok naar Hollywood, vastbesloten om professioneel acteur te worden maar dat draaide aanvankelijk op niets uit. Hij keerde terug naar New York en was te horen in radiodrama’s wat hij combineerde met een opleiding tot boekhouder aan de CCNW, het City College of New York.

In 1931 keerde hij terug naar Californië en maakte zijn toneeldebuut in het Pasadena Playhouse. In 1935 sloot hij zich aan bij het Group Theatre in New York. Daar speelde hij zich in de kijker met rollen in Waiting for Lefty, Golden Boy en andere stukken van Clifford Odets. Zijn toneelcarrière bereikte een hoogtepunt in 1949 met zijn vertolking als Willy Loman in Death of a Salesman van Arthur Miller, een stuk dat door de critici bijzonder positief werd onthaald. Hij hernam diezelfde rol nog eens in 1966 in de ook al succesvolle televisie-versie. Ook succesvol op tv-vlak : zijn rol van Rechter Garth in de televisieserie The Virginian die in de jaren ’60 te zien was op de Amerikaanse televisie.

De filmcarrière van Lee J. Cobb nam een start in 1937. In de jaren ’40 en ’50 was hij een populair karakterspeler.

Soms zeggen bepaalde scènes zoveel meer dan woorden en hier hebben we een concreet voorbeeld van. Coogan’s Bluff (1968). Daarin speelde Cobb de rol van een Newyorkse agent die Clint Eastwood recht in de ogen kijkt met een blik vol medelijden en treffend afsluit met de onvergetelijke oneliner “I understand. A man’s gotta do what a man’s gotta do”.

En onvergetelijk waren natuurlijk ook zijn rollen als Johnny Friendly in On the Waterfront (1954) en die van Fyodor Karamazov in The Brothers Karamazov (1958).