De Britse methodist J. Arthur Rank richtte in 1933 een bedrijfje op dat religieuze films maakte.  Maar dat was maar een eerste, voorzichtig stapje in de filmwereld.  Rank had immers een fortuin geërfd dat verdiend was met een meelfabriek en dus ontbrak het hem helemaal niet aan centen.  Daardoor kon hij met zijn nieuwe maatschappij British National bijna grenzeloos investeren en/of overnames realiseren in elke schakel van het filmproces : productiebedrijven, firma’s actief in het bewerken en afwerken van films, filmmaatschappijen (Denham, Gainsborough, Gaumont en Elstree ) tot distributeurs en zelfs bioscopen (de ketens Odeon en Gaumont).  Het is in deze periode ook dat Rank de Pinewood Studio bouwde.

Halfweg de jaren ’40 werd hij er van beschuldigd dat hij met deze aanpak een waar monopolie wou uitbouwen maar dat was gewoon al realiteit : Rank bezat op dat ogenblik meer dan de helft van de Britse filmstudio’s en meer dan 1.000 bioscopen !  25 jaar lang had Rank inderdaad het monopolie over de Engelse filmindustrie.  Men noemde hem niet voor niets Koning Arthur.  Rank ging nog een stap verder door de activiteiten van The Rank Organisation uit te breiden naar Canada en de Verenigde Staten.  Zijn imperium omvatte naast de filmbelangen ook eigendommen als bowlings, benzinestations, televisieverhuurbedrijven en dans- en bingozalen die soms in de plaats waren gekomen van vroegere bioscoopzalen.

In 1952 werd de biografie ‘Mr. Rank’ uitgebracht.  Ze werd geschreven door Alan Wood.

In 1957 werd J. Arthur Rank Baron.

Officieel was hij tot 1969 ‘chairman’, daarna ‘President’.

Heel wat filmkenners en cinefielen associëren Ranks naam met de exotische merknaam die telkens  aan het begin van zijn films werd vertoond : die van een sterk uitziende man met ontbloot bovenlijf (ex-bokser ‘Bombardier’ Wells) die op een grote gong slaat.