Edith Head heeft gestudeerd aan de Universiteiten van Los Angeles en Stanford. Aanvankelijk was ze lerares Frans, Spaans en kunst, ze gaf les aan een School for Girls. In 1923 reageerde ze op een advertentie in de krant waarin men op zoek was naar mensen die sketches konden spelen. Ze werd bij Paramount aangeworven door ontwerper Howard Greer en was vastbesloten om dit te gebruiken als opstapje voor haar latere carrière. Maar het duurde toch vijftien jaar voor ze diensthoofd werd van de ontwerpafdeling bij Paramount, een mijlpaal in haar carrière die meer dan 60 jaar duurde waarvan ze maar liefst 44 jaar verbonden bleef aan de studio.

Edith Head, die naar verluidt lesbisch was, had een voorkeur voor Mexicaanse ontwerpen en was verantwoordelijk voor de kledij van heel wat beroemdheden in Hollywood : Marlene Dietrich, Barbara Stanwyck, Grace Kelly, Bette Davis, Elizabeth Taylor, Audrey Hepburn, Robert Redford, Paul Newman, enz…
Edith Head stond er om gekend dat ze kledij ontwierp, niet alleen specifiek voor de acteur of actrice in kwestie in het private leven maar ook voor de rol die hij/zij vertolkte in de film. Soms conservatief, soms gewaagd.
In de jaren '20 zorgde de ontworpen kledij bij Clara Bow voor een ware transformatie. Ondanks haar gedrongen lichaamsbouw maakte Edith Head van de actrice een begeerlijke, aantrekkelijke vrouw. De fin de siècle uitstraling van een Mae West die soms een bijna obsceen tintje had waardoor die dreigde op ramkoers te geraken met de censuur wist ze dan weer te omzeilen door gebruik te maken van heel strakke kledij. Head ontwierp voor Hedy Lamarr in Samson and Delilah een heuse kapmantel die aan een pauw deed denken, een ontwerp dat zelfs naar haar normen heel extravagant was voor die tijd. Haar talent kwam heel goed tot zijn recht in de manier waarop ze de blonde actrices in films van Hitchcock (Grace Kelly in Dial M for Murder bij voorbeeld) wist aan te kleden. Ze wist de discrete wellust die de actrice uitstraalde ook met succes aan te passen voor grootheden als Audrey Hepburn en Natalie Wood. Een andere, bijzondere creatie was ook de goudkleurige jurk van Grace Kelly in To Catch a Thief van Alfred Hitchcock, een creatie die Edith Head ooit zelf omschreef als haar favoriete opdracht.

Verder gaf ze in de jaren '50 ook kledingadvies voor de dagelijkse tv-show van Art Linkletter.

In de categorie bijzondere realisaties hoort zeker de sarong (n.v.d.r. een soort van wikkelrok die afhankelijk van de manier waarop die gedragen wordt telkens voor een andere look zorgt) van Dorothy Lamour thuis. Of de jurk van Bette Davis in All About Eve die niet langer de schouder(s) bedekte zoals altijd het geval was geweest. Wat deze creatie betreft zei de ontwerpster zelf ooit dat die het gevolg was van een “misrekening qua ontwerp” de dag voor de opnames. Maar ook de (maat-)pakken van Robert Redford en Paul Newman in The Sting zijn ontworpen door Edith Head.

In 1967 liep haar contract bij Paramount af, het werd zelfs niet verlengd ondanks de 44 jaar ervaring die Edith Head op dat moment al op de spreekwoordelijke teller had staan. Ze verkaste dan maar naar Universal Studios waar ze nog even gedreven als vroeger haar ding deed tot haar allerlaatste film, Dead Men Don't Wear Plaid.

Nog iets meer dan Irene was Edith Head gedurende lange tijd één van de gekendste en succesvolste (kledij-)ontwerpsters in Hollywood. Volgens sommige bronnen was ze betrokken bij ongeveer 750 films (!).
In haar glorieperiode was de tekst/tag Edith Head gives good wardrobe een bekend stuk graffiti maar zelf werd ze daar niet blij van, humor was nu niet eenmaal iets wat niet aan haar was besteed.

Edith Head trouwde twee keer. Een eerste keer met Charles Head, dat huwelijk werd ontbonden in 1938. De tweede keer leek het wel raak, toen gaf ze haar ja-woord aan artdirector Wiard (Boppo) Ihnen, de twee bleven maar liefst 39 jaar samen tot Ihnen op 91-jarige leeftijd overleed in 1979.

In 1940 verscheen haar autobiografie onder de titel How to Dress for Success. Dress Doctor is een ander boek dat Edith Head schreef.

Edith Head overleed in Los Angeles aan de gevolgen van een beenmergziekte, vier dagen voor ze haar 84e verjaardag had kunnen vieren.