De rek is bijlange na nog niet uit de lekker wegkijkende Spaanse horrorfranchise “[REC]”. In 2007 opgestart door genrefreaks Jaume Balaguero en Paco Plaza (de sequel volgde in 2009), en meteen was de toon gezet voor wat dusver een geslaagde 'point of view'-horrorreeks is. Met op het menu: heel veel goed getimede boe-fragmenten, een strak staande spanningsboog en vooral twee regisseurs die zichzelf niet al te serieus nemen, maar toch goed weten waar ze mee bezig zijn. En gezien de korte speelduur van elk deel (deeltje drie duurt nog geen tachtig minuten) maar weinig zin hebben om alles uit te melken. Geen idee hoe ze lean and mean in het Spaans zeggen, maar ’t zal in elk geval bij deze reeks passen.

In “[REC3]: Genesis” deinzen Balaguero en Plaza er niet voor terug om het geijkte pad van de vorige twee te verlaten, en na zo’n twintig minuten gooien ze de gimmick van de 'camcorder view' over de haag. Of liever, Paco Plaza deinst daar niet voor terug. Jaume Balaguero is ditmaal enkel als één van de uitvoerende producenten betrokken, maar is wel terug van de partij als regisseur van de vierde uit de reeks: “[REC]-Apocalypse”. Niet dat Balaguero intussen stil zat. Surf maar even naar onze recensie van de onder de huid kruipende psychothriller “Mientras Duermes” om te weten waar hij vorig jaar zijn tijd aan spendeerde. Balaguero en Plaza zijn dus goed bezig, en ook al werd de derde “[REC]”-film over het algemeen minder positief onthaald dan de vorige, dit is nog steeds manna voor elke zichzelf respecterende horrorfan.

“[REC3]: Genesis” is dus meer van hetzelfde, maar toch anders. Is veranderd: de stijl. Is nog steeds aanwezig: grand cru-zombiehorror. Ditmaal niet gesitueerd in een door quarantaine afgesloten appartement, maar op een huwelijksfeest. Treden in de huwelijksboot: Koldo (Diego Martin) en Clara (Leticia Dolera). Grote liefde tussen de twee, en die liefde wordt serieus op de proef gesteld als het virus dat we leerden kennen in de vorige “[REC]”-films zich tussen de gasten verspreid na een beet van een geïnfecteerde zatte nonkel. In de paniek die vervolgens uitbreekt, raken Koldo en Clara van elkaar gescheiden. Elkaar terugvinden en omarmen blijkt niet zo eenvoudig in een omgeving die al gauw stikt van geïnfecteerde en bijtgrage zombies.

Eens de intro achter de rug is, en de zombies aan hun rooftocht beginnen, laat Plaza de camcorder-gimmick vallen. Af en toe laat hij nog wel wat zien door het oog van een camera (o.a. via beelden van een veiligheidscamera), maar voor het overgrote deel is dit een rechtlijnig verteld zombie-epistel. Door zowel te veranderen van manier van vertellen als van locatie, verhinderde Plaza alvast dat er een déjà-vu gevoel optreedt.

De claustrofobische aanpak van de vorige twee delen ruimt baan voor een meer splattergevoelig initiatief (“The Walking Dead” is niet veraf), met als hoogtepunt een kettingzaagscène die openlijk knipoogt naar de aanpak die van Sam Raimi’s “Evil Dead”-trilogie ook al zo’n genresucces maakte. Benieuwd of Balaguero met zijn “Apocalypse” gaat terugkeren naar de stijl van de eerste twee, of ook gewoon zijn eigen zin gaat doen. Afspraak ergens in 2013.

Net zoals bij de vorige twee “[REC]”-dvd-releases is ook nu weer een leuk pakket extra’s toegevoegd. Echt uitgebreid zijn ze niet, maar de making of biedt een leuke inkijk op het productieproces. En bij de verwijderde scènes (die op bijna een half uur afklokken) is het onder meer uitkijken naar een alternatieve openingsscène.