Pure erotiek. Deze film begint met een scéne waarin twee tijgers het op z'n hondjes doen. En toch is dit een familieprent, kinderen toegelaten. Wat meteen aangeeft dat de volwassen waarden in de dierenwereld verschillen van die in de mensenwereld. Dat is trouwens niet het enige verschil. Als je ziet welke wanpraktijken de mensen begaan tegenover dieren, dan weet je wel resoluut voor wie je moet supporteren. Een redenering die Jean-Jacques Annaud slim en mooi inkadert. Van zodra hij voor de eerste keer de twee tijgerwelpen in beeld brengt, haalt hij zijn slag thuis met deze eco-vriendelijke avonturenprent. In tegenstelling met Annauds gelauwerde dierenprent van eind jaren tachtig (L'ours) wordt de mosterd ditmaal niet bij een bestaande roman gehaald. De cineast zorgde zelf voor de verhaalbasis, en ook al is die kinderlijk eenvoudig en vaak naïef, hij slaagt erin om alles te kaderen in een interessant geschiedkundig kader.

Two Brothers speelt zich af in het koloniale Thailand. Grote witte jager McRory (Guy Pearce) sloopt er naar hartelust oude tempels om de beelden aan musea en verzamelaars te kunnen verkopen. Eén van die tempels is de vaste verblijfplaats van een tijgerkoppel en hun tweekoppige kroost.Peis en vree is de imposante dieren niet lang gegund wanneer McRory hun aanwezigheid opmerkt. Papa tijger wordt neergeschoten terwijl hij zijn kroost probeert te verdedigen, en één van de welpen (die later Kumal wordt gedoopt) wordt door McRrory meegenomen. Later staat het andere tijgerjong (die Sangha als naam zal krijgen) hetzelfde lot te wachten, wanneer de tijgermoeder ternauwernood ontsnapt tijdens een drijfjacht. Sangha wordt geadopteerd door het zoontje van de plaatselijke Franse prefect, terwijl Kumal via via in een circus verzeilt. Jaren later zorgt het lot voor een hereniging tussen de twee tijgerbroers… En neen, we doen niet uit de doeken hoe.Dat moet u zelf maar komen bekijken. Er zijn trouwens genoeg redenen om dat te doen. De majestueuze verschijning van de tijgers is overweldigend.Annaud filmt hen echt als helden van het verhaal, en flirt onophoudelijk met hun gracieuze bewegingen. Tegelijkertijd slaagt hij er in om van de tijgers sterk ontwikkelde karaktertrekken mee te geven.De dieren zijn geen gimmick, maar wezens van vlees en bloed, die strijden voor een eigen huis en een plek onder de zon. Net daarom is het onrecht dat hen wordt aangedaan zo schrijnend. Zonder te veroordelen of met de vinger te wijzen voor wat de mens allemaal verkeerd doet op deze aardkloot, laat Annaud het verhaal voor zichzelf spreken. De tijgers zijn vluchtelingen, voortdurend opgejaagd door het rijke establishment. Two Brothers is verplicht gesneden koek voor dierenliefhebbers. En voor groene jongens, want de jungle (de opnames vonden onder meer in Cambodja plaats) wordt fabuleus mooi in beeld gebracht.

En dan is er nog het hoge 'hoe hebben ze dat gefilmd'-gehalte ? Het regisseren van de tijgers moet een helse opdracht geweest zijn voor Annaud en het team van dierenverzorgers. Ook al beweert Annaud dat het allemaal nogal meeviel. Hij is natuurlijk niet aan zijn dierenproefstuk toe (naast L'ours regisseerde hij heel wat reclamespotjes met dieren) en soms zijn het eenvoudige truukjes die voor een goed resultaat zorgen. De scène waarin de welpen in het begin van de film achter een kokosnoot aanhollen op een heuvel is bijvoorbeeld een mooi staaltje van gestuurde improvisatie : indien die scène op een vlak stuk land was gefilmd, zouden de dieren de interesse in het projectiel veel sneller hebben verloren. Scènes waarin de grote tijgers samen met de acteurs te zien zijn, werden om veiligheidsredenen afzonderlijk gefilmd : mens en dier werden daarna optisch of digitaal in hetzelfde frame samengelijmd. Voor één scene werd een uitzondering gemaakt : Guy Pearce vereenzelvigde zich blijkbaar zo met zijn rol dat hij toch ook eens samen met de tijger wou worden gefilmd. Stoere jongen. De film werd volledig met digitale camera's opgenomen. Kwestie van eenvoudiger door de junglelandschappen te kunnen bewegen en om niet zonder pellicule te zitten als de tijgers extra kunstjes uit hun pels schudden. Voor degenen die nog zouden twijfelen : Two Brothers is een vlotte, mooi gefilmde avonturenfilm met het hart op de juiste plaats. Hopelijk werden de acterende tijgers hier beter behandeld dan in het circus dat een centrale rol speelt in de film. Zal wel, getuige de steun die het WWF aan deze film betuigt. Eén ding is zeker : na het zien van Two Brothers weet je dat Shere Khan het niet zo bij het verkeerde eind had toen hij Mowgli als een persoonlijke dreiging zag in The Jungle Book.