Zei men je vroeger ook dat je niet mocht lachen met dikke mensen ? Iedereen zal hiervoor in zijn kinderjaren wel eens op de spreekwoordelijke vingers getikt zijn, een aantal onder hen kreeg een woordje uitleg waarom dit een 'don't' is. Maar de tijden veranderen. Anno 2006 zijn er niet alleen meer dikke mensen, er worden ook meer films gemaakt over dikkertjes dan vroeger.

Dat is ook het vertrekpunt van deze nieuwste Fox-komedie die qua titel intellectueel op hetzelfde niveau blijft als de inhoud van de prent. Date Movie.
Julia Jones (een samentrekking van Julia Roberts en Bridget Jones voor wie niet nadenkt bij het lezen van deze recensie) is niet tevreden over haar uiterlijk. De vetkwabbetjes beperken zich niet enkel tot een smal bandje boven de heupen, nee, Jones is zo iemand voor wie een waardebon voor de weight watchers of de slanklijners als verjaardagsgeschenk een schot in de roos is. De dubbele kin, het 'volle gezicht', de brede stampers die het gevaarte moeten ondersteunen en een cup met een lettertje dat verre van vooraan in het alfabet staat. Haar afkomst is nog een extra handicap voor het vinden van een partner. Joods, Indisch, Afrikaans-Amerikaans, een Japans zusje, het heeft door de generaties heen allemaal wel ergens een plaatsje gekregen in de familie-stamboom van de Jones.. Maar... ondanks alles gaat Julia toch resoluut voor haar 'prins' die wel ergens ter wereld op haar wacht en de ware is, alleen... ze moet hem nu enkel nog zien te vinden. En dat, is geen makkie.

Na een shownummertje in het straatbeeld (meteen de sterke start van een rake eerste twintig minuten !) en na wat contactpogingen met de andere sekse die telkens weer heel erg fout aflopen komt ze bij 'Hitch' terecht. Dat is een kerel (zeg maar kereltje) die een bijzondere reputatie heeft opgebouwd als het er op aan komt iemand aan een lief te helpen. En na het verbouwen van zijn nieuwe 'cliënt' brengt hij haar in contact met een eerste kandidaat-partner met de veelbetekenende naam Grant Funky-doder.

Dit soort onzin is uit de breinen van Aaron Seltzer en Jason Friedberg ontsproten, twee van de zes scenaristen van Scary Movie. Die stelden zich de vraag waar de komedies bleven die de romantische films uit het verleden parodiëren, wat ze deed besluiten om ook hiervan eens werk te maken. In het verleden had men al meermaals de draak gestoken met films in het horror- en sport-genre, net als films waar spionnen centraal stonden (resultaat : Spy Hard, overigens ook van de hand van de schrijf-tandem Seltzer-Friedberg) maar de zeemzoeterige romantiek, daar had men de vloer nog niet mee aangeveegd.

Eén van de leuke dingen aan dit soort van films is de manier waarop men de draak steekt met andere films of er op één of andere manier naar verwijst. De platte onderbroeken-humor en het klakkeloos copiëren van grappen uit die films behoren dan weer tot de ergerlijke kenmerken waarvan ook deze Date Movie niet gespaard blijft. De bijzonder beloftevolle start deed ons even hopen op een schitterende komedie maar al gauw is alle inspiratie voor goede grappen opgebruikt en zoekt men zijn toevlucht tot bijvoorbeeld - jawel en vergeef ons de uitdrukking - een kakkende, schijtende en scheten latende kat op het toilet.
Subtiele, fijne en geraffineerde humor is iets wat niet besteed is aan deze Date Movie en trouwens door weinig of geen kijkers verwacht wordt. De talrijke verwijzingen naar andere films zijn dan weer een pleister op de wonde en zetten ons op deze manier dan toch nog een beetje aan het denken wanneer we op ons (film-)geheugen moeten terugvallen om er de passende titel op te 'plakken'. En voor de enkelingen die zich visueel willen te goed doen aan vrouwelijke schoon, die krijgen bij wijze van lekkere kip Sophie Monk op het filmbord. Een Australische schone die al platina haalde en in haar filmdebuut zelfs even 'uit volle borst' zoals dat dan heet, meezingt. En geloof me, dat alleen al kan tellen.