Het is nog maar van november geleden dat we vol enthousiasme vier sterke actie-films in één DFW-verpakking mochten vinden en nu is het weeral zover in de volgende editie van de Best of Movie Power. We zijn ondertussen al aan nummer vier toegekomen en ook nu is actie weer de gemeenschappelijke noemer van de films die worden aangeboden.

We steken van wal met Below, meteen een toepasselijke uitdrukking voor deze film. 1943, de Atlantische Oceaan. De USS Tiger Shark, een Amerikaanse duikboot staat (periscoop)oog in oog met een ander vaartuig. In volle oorlogsperiode heeft men weinig tijd om een beslissing te nemen. Het moet er één zijn van de Z-klasse, met twee schoorstenen hm.... not friendly luidt het verdict waarna op een passende manier gereageerd wordt, wetend dat we in een oorlogssituatie zitten en diegene die het eerste goed schot of de eerste goed gerichte torpedo afvuurt het wint van zijn tegenstrever.

Even later worden drie bemanningsleden van een Brits hospitaalschip gered : Kingsley, Claire Page de merrie die met open armen ontvangen wordt door de uitsluitende mannelijke bemanning (...), en Bernard Schillings, een zwaargewonde patiënt die Page nog heeft kunnen redden. Dat zijn de enige drie die overlevenden van de 70-koppige bemanning en de 300 patiënten... Bijzonder vreemd vindt Odell die een en ander begint in vraag te stellen. Het wordt nog vreemder wanneer het schip zich muisstil in het diepe water verschuilt voor een vijandelijk schip en plots op volle geluidssterkte Sing sing sing weerklinkt van Benny Goodman weerklinkt uit één van de hutten. Zoiets wordt natuurlijk gecapteerd door het schip aan de oppervlakte en de ontdekking wordt nefast voor de bemanning van de USS Tiger Shark : men dropt onmiddellijk een aantal dieptebommen en dat zijn weinig duikboot-vriendelijke dingen, zeker wanneer de bemanning in leven wil blijven...

Deze duikbootfilm is eerst en vooral een dankbare demo voor je thuisbioscoop. De explosies van de dieptebommen, het scherpe eentonige geluid van de sonar maar ook de stilte die hierop volgt, een belangrijk gegeven in een film van dit soort, zorgen voor een extra dimensie en een intenser beleving van de film (neen, ik verkoop geen home cinema systemen). Maar ook wie dit (nog) niet heeft zal genieten. Met de meest eenvoudige film-middeltjes slaagt regisseur David Twohy erin om een spanningsvolle geladen sfeer te creëren van begin tot eind : door de contrasten tussen stilte en plotse geluidseffecten, tussen donker en (zaklamp)licht. De close-ups missen ook al hun effect niet, de uitdrukking op de gezichten van de Tiger Shark-bemanning maken van Below een bijzonder geslaagde thriller.

Ballistic is de tweede film die we (her)bekeken. Invloedrijke, machtige mensen als Robert Grant hebben weinig tijd voor hun kinderen. Die worden opgehaald en teruggebracht door mannen in maatpakken in limousines die getraind zijn om eventuele slechterikken die hun pad kruisen de baas te kunnen. Een D.I.A.-team heet zoiets (in de film). Tot iemand in een zwarte cape komt opdagen. Die veegt de vloer aan met de spreekwoordelijke gorilla's door een verbluffende traptechniek, het beheersen van een arsenaal aan vuurwapens én een opzienbarende conditie. Het opmerkelijke aan de confrontatie is nog dat het een vrouw is die de krachtpatsers mores leert en er met zoon Michael vandoor gaat. De jongen wordt opgesloten in een kooi maar de gebruikelijke vraag voor losgeld komt er niet, de inzet is veel groter dan dat...

Als we puur op de cast afgaan dan hoeven we je allicht al niets meer te vertellen over (ons idee van) Lucy Liu. Wij hebben iets met Lucy Liu als het ware. Deze pure Aziatische schoonheid met de exclusieve ogen heeft altijd een bijzondere présence en dat is voor Ballistic gelukkig opnieuw het geval. Ze brengt haar rol van koele killer-lady bijzonder overtuigend en... met weinig woorden. Want hier zit hem de zwakke schakel van deze gewezen Top 10-hit in de States. De klemtoon ligt op de actie maar een stevig, solide verhaal om er een superspannende actie-thriller van te maken ontbreekt toch wel. Wie dus houdt van actie en spektakel en er zo door overdonderd wordt dat hij niet langer een verhaal wil of kan volgen zal met volle teugen genieten bij het bekijken van deze DVD. Het is een indrukwekkend schouwspel wanneer je ziet wat een arsenaal aan springstoffen en gamma aan gesofisticeerde wapens werden ingezet om de actiefilm-liefhebber het naar zijn zin te maken. Zeker wanneer je de meest actievolle scènes in slow motion de huiskamer instuurt. Met Lucy Liu achter het kanon is het allemaal nog leuker om zien. Er zit zo weinig tijd tussen de flitsende scènes, snelle achtervolgingen en rondvliegende auto's dat het overkomt als een kijk-eens-wat-een-toffe-en-spectaculaire-actiescènes-ik-allemaal-heb-opgenomen ingesteldheid bij de regisseur. Dat bijna elk schot uit welk wapen dan ook tot een mega-ontploffing leidt is iets waar men bij de opnames dan weer niet heeft aan gedacht maar wat de actie-freaks ook al niet zal storen, zelfs zal plezieren. In The Fourth Angel zie je Jeremy Irons in de rol van journalist Jack Elgin. Hij moet voor zijn werk regelmatig het land uit vliegen, iets wat niet altijd naar de zin is van zijn vrouw en kinderen. Soms probeert hij zijn gezin warm te maken voor een en ander door hen mee te nemen, naar India bijvoorbeeld. De piloot ziet zich echter genoodzaakt om de vlucht af te leiden naar Limasol in Cyprus omwille van een technisch defect zoals hij de passagiers wil doen geloven. Het vliegtuig blijkt echter gekaapt te zijn door de 15 augustus beweging. Die krijgen naar eigen zeggen de vijftig miljoen Dollar losgeld uitbetaald en hun landing in Limasol kent een bloedige afloop wanneer na het openen van de deuren blijkt dat ze door een klein legertje soldaten worden opgewacht. De echtgenote en dochters van Jack worden in het tumult neergeschoten, ze zijn slechts enkele van de vijftien dodelijke slachtoffers. Om onduidelijke redenen worden de overlevende kapers vrijgelaten, tot groot ongenoegen en onbegrip van Jack. Die besluit zelf orde op zaken te stellen en start een eigen onderzoek. Een eerste aanknopingspunt is ene Tarnower die voor de ogen van Jack werd neergekogeld maar niet op de lijst van slachtoffers voorkomt...

The Fourth Angel is een vrij verrassende film en voor deze keer bedoelen we dit niet echt positief. Verrassend omdat Irons tot een aantal dingen in staat is die niet echt tot de doorsnee vaardigheden van een goed journalist behoren. De stuntelige manier waarop Irons een lader op het machinepistool steekt die hij op een tafeltje ziet liggen in het hol van de leeuw/terroristen ligt in het verlengde van wat je van een journalist kunt verwachten. Maar hierna blijkt Irons in een miniumum van tijd bijzonder bedreven geworden te zijn in het hanteren van allerhande wapentuig (pistool, revolver,...) en zonder problemen betere schiet-resultaten te halen dan mensen die honderden uren in een schietstand vertoefden. We kunnen nog wel een aantal zaken aanhalen die aantonen dat deze film maar nauwelijks het weekendfilm-niveau haalt. En tenslotte kwam No Good Deed aan de beurt. Bij de keuze van het klankspoor en of je al dan niet ondertitels wenst komt het verrassende beeld op het scherm van Samuel L. Jackson die de vol passie de cello bespeelt. We kijken nog even op de DVD-box en daar staat wel degelijk het icoontje van geweld op vermeld, toch geen vergissing dus... In deze film van Bob Rafelson zie je Jackson als de politieman Jack die op een morgen zijn buurvrouw Amy over de vloer krijgt die hem komt melden dat haar dochter verdwenen is. Ondanks het feit dat hij gespecialiseerd is in autodiefstallen en het terugvinden van de vierwielers, trekt met enkel een foto in de hand, zelf op onderzoek uit (zonder dat men op het bureau weet waar hij mee bezig is). Wanneer hij inlichtingen inwint bij mijnheer en mevrouw Quarre zet men hem plots een pistool op het hoofd. De Quarres bieden blijkbaar onderdak aan een trio criminelen dat bestaat uit Tyrone, Hoop en Erin (Milla Jovovich) en gezocht wordt door de Politie. De drie plannen een bankoverval en gijzelen voor de goede gang van zaken even de politieman die hen blijkbaar op het spoor was gekomen. Bij een goede afloop is men van plan om het resultaat van hun criminele activiteiten te verzilveren op de Cayman-eilanden of (voor de oudjes) op de Fiji-eilanden.

No Good Deed was voor ons eigenlijk de grote onbekende van de vier en dat verbaast ons ook niet na het bekijken ervan. Wanneer Jovovich een nummertje speelt op de piano (Chanson truste of zoiets heette het) en de revolver ondertussen even uit handen legt en laat rusten op de piano kunnen we het niet laten om vol onbegrip even het hoofd te schudden. Even later gaat men de Adrian Lyne toer op en brengt een soort omhelzing tussen gijzelnemer en gijzelaar in beeld... We vragen ons bijna luidop af wat iemand als Samuel L. Jackson heeft bezield en zien hem voor het eind van de film (en dat is vanaf het hug moment echt nog wel een heel eind) nog even tot zijn zinnen en persoonlijk gekend niveau komen met de uitspraak This is a well oiled machine. De Moviepower Box nummer 4 haalt dus bijlange niet het niveau en de sterkte die de vorige editie had. Een niet onbelangrijk argument blijft natuurlijk de prijs want je krijgt al bij al toch vier films voor de spotprijs van nog geen twintig Euro. Below is de beste film van de vier, Ballistic mag er zeker ook wel wezen (al was het maar voor mooie Lucy) maar de andere twee zijn ondermaats. We hopen dat het met de vijfde editie het terug de andere/betere kant op gaat...