Robert Wises coole – zij het trage en nogal wetenschappelijke – sf-klassieker zette meteen ook auteur Michael Crichton op de kaart. Zozeer zelfs, dat die na zijn studies aan de Harvard Medical School resoluut koos voor een literaire carrière en het ook tot scenarist en filmregisseur zou schoppen.

The Andromeda Strain verscheen in 1969 en was de eerste roman die Crichton onder zijn eigen naam schreef na een reeks avonturenthrillers die hij onder een pseudoniem had gepubliceerd toen hij nog medicijnen studeerde. The Andromeda Strain was zijn eerste sciencefictionroman annex technothriller, en er zouden er nog veel volgen.

De plot in een notendop: een satelliet crasht in een gehucht in New Mexico. De – zo goed als – volledige bevolking van het stadje sterft door contact met de satelliet die uit de ruimte terugkwam met een buitenaards virusorganisme eraan vastgehecht. Aan een groep wetenschappers en dokters de taak om vanuit een sterk beveiligde ondergrondse bunker het organisme te analyseren en te vermijden dat het alle leven op aarde vernietigt.

Universal kocht de filmrechten op Crichtons roman voor tweehonderdvijftigduizend dollar en bood het project aan Wise aan. Die hapte toe en bewerkte de roman samen met scenarist Nelson Gidding, in wat hun vierde van in totaal vijf samenwerkingen was. Gidding overtuigde Wise om een van de mannelijke wetenschappers te vervangen door een vrouwelijke wetenschapper, misschien wel het grootste substantiële verschil met de bronroman die vrij trouw werd gevolgd. The Andromeda Strain is ook gebaat bij de baanbrekende visuele computereffecten van Douglas Trumbull, die vooral in het deel in de bunker opduiken. Dat laboratorium mocht trouwens wat kosten: het bouwen van de set kostte meer dan driehonderdduizend dollar en het resultaat is een intrigerend en uiterst gedetailleerd huzarenstuk dat generaties later nog maar weinig van zijn charme heeft verloren. Universal zou zelfs decorstukken en effectenopnames recycleren voor heel wat van hun latere televisieseries, gaande van Knight Rider en Buck Rogers In The 25th Century tot Airwolf en Columbo.

Even memorabel is het eerste halfuur, waarin Wise inzoomt op de slachtoffers in het getroffen dorp, en onder andere met splitscreenscènes beklemmende cinema weet af te leveren. Opvallend is ook de afwezigheid van sterren of echt bekende namen in de cast: een bewuste keuze van Wise, die het verhaal en de spanning wou laten primeren en niet wou dat het publiek zou worden afgeleid door de aanwezigheid van een duidelijk identificeerbare held in het verhaal.

In 2008 kreeg Crichtons roman een door Ridley Scott, Tony Scott en Frank Darabont meegeproduceerde miniseriebewerking: een bijna drie uur durende hap die het verhaal vermoderniseerde door het in het begin van de 21e eeuw te situeren.