Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. En filmliefhebbers krijgen een vervroegd Sinterklaasgeschenk met de nieuwe Woody Allen. De krasse zeventiger die trouw elk jaar minstens één film aflevert (van wisselende kwaliteit, daar niet van) laat zijn karakteristieke one-liners voor wat ze zijn. De humor zit deze keer meer onderhuids, en is eerder laconiek gitzwart dan uitbundig geestig. Het is de eerste keer dat Allen in Londen filmt, en de Engelse passage is zowaar uitgegroeid tot één van zijn beste films ooit.

Chris Wilton (Jonathan Rhys-Meyers, heerlijk egocentrisch irritant) is een ex-tennisprof die zijn dagen vult met het geven van tennislessen in een sjieke country club in Londen.Hij komt in contact met rijkeluiszoon Tom Hewett, die hem meetroont naar zijn ouderlijk huis.Het klikt onmiddellijk tussen Chris en Toms zus Chloe (Emily Mortimer, heerlijk leeghoofdig irritant), en ook ma en pa Hewett zien een huwelijk tussen hun dochter en de charmante Chris onmiddellijk zitten.Vader Hewett (een ingetogen Brian Cox) versiert een job voor Chris in één van zijn vele bedrijven, en de ex-tennisser is in een mum van tijd ‘binnen 'voor de rest van zijn leven’.Maar er zit er een mooi geschapen adder onder het gras.Tom heeft een relatie met de Amerikaanse Nola (een perfect gecaste Scarlett Johansson), die wil doorbreken als actrice.Nola is extravert (al is ze dat vaak om haar onzekerheid te maskeren), neemt geen blad voor de mond en brengt het lichaam van Chris reeds van bij hun eerste ontmoeting op hol.Nola is zich bewust van haar aantrekkingskracht op mannen, en Chris is vastbesloten de mooie blondine te veroveren.Een vrijpartij in een korenveld blijkt echter niet genoeg voor de viriele jongeman, van wie je algauw de indruk krijgt dat hij enkel maar met Chloe huwt om in de buurt van Nola te kunnen blijven.De schurk.Wanneer Tom plots een eind maakt aan zijn relatie met Nola (de domoor), verdwijnt zij uit Londen en uit het leven van Chris. Tot wanneer het noodlot zich met bokkensprongen het scenario toeëigent …

Origineel is dit verhaal geenszins. Woody Allen toont aan dat je gelijk welk oud verhaal nieuw leven kan inblazen als je het materiaal fris en boeiend houdt. Hij toont trouwens uitdruk-kelijk waar hij zijn mosterd haalde (“Schuld en Boete” van Dostojevski) en lardeert zijn film met geluidsfragmenten uit opera’s van Verdi. Filmisch knipoogt hij uitdrukkelijk naar zesvoudig oscarwinnaar “A Place In The Sun” waarin Montgomery Clift moest kiezen tussen Eli-zabeth Taylor en Shelley Winters. Allen amuseert zich duchtig in het dik in de verf gezette milieu van rijke Britten : bij de Hewetts vijlt hij de scherpe kantjes er wat af, bij Chris Wilton zet hij ze dik in de verf. Alsof het erger is om plots onverdiend bij de rijke klasse te horen dan er in geboren te zijn. Allen speelt het spel sluw : hij maakt het de mannen in het publiek heel gemakkelijk om zich te identificeren met Chris (wie wil er nou niet met Johansson de koffer induiken ?), maakt het ons daarna al wat moeilijker en tegen het einde zijn we beschaamd zijn kant te hebben gekozen. Allen weigert trouwens resoluut om het flikflooien tussen Chris en Nola in beeld te brengen : we krijgen wel de aanzet te zien, maar als het stomend wordt, breekt hij de liefdesscènes discreet af. De verbeel-ding wil ook wat natuurlijk. “Match Point” omschrijven als een zedenkomedie is de bal misslaan. “Match Point” is meer een zedenthriller : de manier waarop Allen zijn film laat transformeren van zachtkabbelend relatiefilmpje naar een grimmige en donkere moraaluppercut is schitterend en verdient terecht applaus. Woody Allen schreef het scenario aanvankelijk met zijn geliefde New York als setting, en Kate Winslet was aanvankelijk gecast in de rol van Nola Rice. Toen zij echter vrijwillig het project verliet om meer tijd met haar familie door te brengen, herwerkte Allen het scenario, en kroonde hij prompt Scarlett Johansson tot zijn nieuwe muze. En het kroontje blijft vooralsnog staan : Allens volgende film (met als werktitel “Scoop”) speelt zich ook af in Londen met Johansson in de hoofdrol.